Otwartość

Dz 18, 23-28

Znał on już drogę Pańską, przemawiał z wielkim zapałem i nauczał dokładnie tego, co dotyczyło Jezusa, znając tylko chrzest Janowy. (Dz 18,25)

Na karty Biblii przybywa Apollos, jak czytamy dziś – człowiek uczony i znający świetnie Pisma. A konkretnie „przybywa do Efezu”. Kilka wersów dalej dowiadujemy się, że do tego samego miasta przybędzie Paweł, nałoży na napotkanych uczniów ręce, a wówczas zstąpi na nich Duch Święty. 

Apollos ma zupełnie inne doświadczenie, powiedzielibyśmy dziś – uniwersyteckie. Ale ma  też w sobie otwartość, ogromną pokorę i pragnienie, aby poznać bliżej Tego, który jest Prawdą. 

Otwartość: przecież Kościół jest ciągle w drodze, a nie u celu („idźcie i głoście”). 

Pokora: przecież w życiu z Chrystusem – dzieli się piękną intuicją w książce „Hewel” o. Krzysztof Pałys – chodzi o to, aby poznać siebie, a następnie o sobie zapomnieć. 

Pragnienie: przecież będą nasyceni ci, „którzy pragną i łakną sprawiedliwości”.