Trzeba dostrzec sytuację współczesnych kobiet pragnących oddać życie Chrystusowi.
Kwestia diakonatu kobiet jest badana od lat przez papieskie komisje. Ich celem było rzetelne przestudiowanie, jak posługa ta przedstawiona jest w Nowym Testamencie oraz w źródłach ukazujących życie pierwotnego Kościoła. Praca komisji z roku 2016 została ukończona po dwóch latach, a wnioski trafiły do papieża, ale nie do wiadomości opinii publicznej. W 2020 roku Ojciec Święty powołał w tej sprawie nowy organ. Warto jednak pamiętać, że posługa diakonis została omówiona już w 2002 roku w dokumencie Papieskiej Komisji Teologicznej „Diakonat: Ewolucja i perspektywy”.
Wiadomo, że w epoce apostolskiej posługa diakonis rozwijała się nierównomiernie w różnych częściach Kościoła. Mogła obejmować sprawowanie funkcji pomocniczych w liturgii, prowadzenie duszpasterstwa kobiet, przygotowanie katechumenów oraz działalność charytatywną. Zachowane teksty pokazują różnicę pomiędzy obrzędami ustanowienia diakonis a obrzędami towarzyszącymi wyświęcaniu mężczyzn. Autorzy wspomnianego dokumentu piszą: „Wydaje się oczywiste, że ta posługa nie miała być zwykłym żeńskim odpowiednikiem męskiego diakonatu”.
Myślę, że ze źródeł historycznych nie dowiemy się więcej niż dotąd. Jestem przekonany, że dla zrozumienia sedna posługi diakonis z jednej strony należy wyciągnąć wnioski z faktu jej ewolucji, z drugiej strony – trzeba dostrzec sytuację współczesnych kobiet pragnących oddać życie Chrystusowi. A zatem trudno zignorować fakt, że dość szybko styl życia diakonis przybrał formę życia konsekrowanego. Z kolei w obecnych czasach obserwujemy wzrost powołań do stanu dziewic konsekrowanych, jednak pragnienie całkowitego poświęcenia się Chrystusowi i wspólnocie Kościoła dotyczy także kobiet, które nie mogą należeć do tego stanu ze względu na swoją przeszłość. Dla takich kobiet w Kościele właściwie nie ma oficjalnej, indywidualnej formy życia konsekrowanego. Poprzestają one na prywatnych ślubach czystości i nieformalnym zaangażowaniu w sprawy Kościoła. Może właśnie dla takich kobiet posługa diakonatu, jako indywidualna forma życia konsekrowanego w Kościele, byłaby odpowiednia?•
o. Wojciech SURÓWKA