Bóg czyniący wyrzuty

Mt 11, 20-24

Jezus począł czynić wyrzuty miastom, w których dokonało się najwięcej Jego cudów, że się nie nawróciły.

«Biada tobie, Korozain! Biada tobie, Betsaido! Bo gdyby w Tyrze i Sydonie działy się cuda, które u was się dokonały, już dawno w worze i w popiele by się nawróciły. Toteż powiadam wam: Tyrowi i Sydonowi lżej będzie w dzień sądu niż wam.

A ty, Kafarnaum, czy aż do nieba masz być wyniesione? Aż do Otchłani zejdziesz. Bo gdyby w Sodomie działy się cuda, które się w tobie dokonały, przetrwałaby aż do dnia dzisiejszego. Toteż powiadam wam: Ziemi sodomskiej lżej będzie w dzień sądu niż tobie».

Wtedy zaczął czynić wyrzuty miastom, w których najwięcej Jego cudów się dokonało, że się nie nawróciły.     
 Mt 11,20

Bóg czyniący wyrzuty. To obraz, który nie jest dla nas wygodny. Wolimy Boga, który opiekuje się nami zgodnie z naszymi oczekiwaniami, działa po naszej myśli. Ale wiara nie po to jest dana człowiekowi, żeby wszystko było po jego myśli, tylko by wszystko było zgodne z wolą Boga. Ostatnio słuchaliśmy pięknej opowieści z Księgi Wyjścia o Abrahamie i Locie. Pierwszy z nich nie myślał po swojemu. Był gotów złożyć w ofierze syna. Lot myślał po swojemu. Nawet kiedy aniołowie wyprowadzali go z zagrożonego miasta, przekonywał ich do swoich myśli. Teraz liturgia pokazuje nam historię Mojżesza. Przyjrzyjmy się tym opowieściom, by zrozumieć, jak prawdziwie żyć po doświadczeniu cudu nawrócenia. Ten cud wymaga codziennego porzucania swoich myśli i oddawania się Bogu.