Potrzeba tylko Jednego (cz.1)

Boga.

* * *

W tym roku na rzymskim Kwirynale wystawa dzieł Caravaggia. Młody polski benedyktyn, Szymon Hiżycki, po obejrzeniu obrazów pisze wiersz „Caravaggio. Emaus. 1606”, który spina XVI-wieczne płótno z problemem naszej epoki, problemem arcywspółczesnym:

Zmęczony zmartwychwstaniem Chrystus tłumaczy się
pod podejrzliwymi spojrzeniami uczniów i nie ma żadnego znaczenia
że łamie dla nich Chleb
własne Ciało

Naprawdę chciałeś do nas wrócić? –
łysiejący mężczyzna poprawia pas
i patrzy spode łba

Niepotrzebnie –
dodaje cicho jego stara matka
przecież widzisz
że już sami umiemy łamać
chleb

Niepotrzebnie, zupełnie nieźle nam idzie bez Ciebie… Może czasem tęsknimy, ale w gruncie rzeczy tam, gdzie Cię nie ma na ziemi, chleba nie brakuje.
Póki co.

* * *

„Prawdziwym problemem naszej epoki jest «kryzys Boga» (…)”; „W gruncie rzeczy wszystko zależy od problemu Boga”; „Pytanie o Boga jest pytaniem podstawowym, stawiającym nas na rozdrożu ludzkiej egzystencji”; „(…) zasadnicze znaczenie ma dla nas (Boga potrzebujemy przede wszystkim my sami!) to pierwszeństwo Boga” – takich zdań, akapitów na ten temat, dłuższych wątków i pasm refleksji temu poświęconych moglibyśmy znaleźć w pismach obecnego Papieża kilkaset. To bez wątpienia absolutne centrum jego nauczania i teologii. Bóg jest dla człowieka prawdziwym ewangelicznym unum necessarium, owym jednym Jedynym, którego „tylko potrzeba” („aleć iednegoż potrzeba”, tłumaczył ten fragment ks. Jakub Wujek), który jest najgłębszym znaczeniem Jezusowego pouczenia udzielonego Marcie podczas ich rozmowy w Betanii (Łk 10,42). Chodzi o Boga, o nic więcej. A dokładniej: o nic mniej, o nikogo mniej. Benedykt XVI, jeszcze jako kardynał:

„W chrześcijaństwie na pierwszym miejscu nie stoi Kościół czy człowiek, lecz Bóg. Nie kieruje ono swojej uwagi głównie na nasze nadzieje, obawy i życzenia, lecz na Boga, Jego majestat i moc. Pierwsze zdanie wiary chrześcijańskiej, podstawowa zasada chrześcijańskiego nawrócenia brzmi: Bóg jest”.