Dar prorokowania

„Skoro Bóg mnie posyła na misję, to i da odpowiednie dary – zauważył o. Tomasz Gałuszka OP. – Jeżeli trzeba będzie, to również doznam rzeczy niezwykłych dla ludzi, dla wszystkich, którzy naokoło będą patrzeć. Stąd też święty Tomasz mówił, że charyzmaty pojawiały się w sposób naturalny. Kiedy człowiek jest w stanie łaski uświęcającej, kiedy doznaje posłania Osób Boskich, to również naturalną konsekwencją życia w łasce są również charyzmaty. Są po prostu to dary nadzwyczajne, które człowiek otrzymuje. Może się zdarzyć, że otrzyma dar prorokowania. Czym on jest? Dar prorokowania najczęściej święty Tomasz łączy z posłaniem Syna, ponieważ Syn jako Logos, Prawda związany jest przede wszystkim z tą funkcją rozumu, wyobraźni, tego wszystkiego, co tutaj związane jest z całym intelektem. Oczywiście posłanie Osób Boskich i w ogóle całe posłanie jest w pełni takiej jedności Trójcy Świętej. Niemniej jednak Tomasz tutaj wskazuje na pewne, jakby ślady, właściwości, cienie, które zostawiają poszczególne Osoby, kiedy człowiek otrzymuje charyzmat prorokowania. Wtedy też ma możliwość uczestniczenia w tym, że Bóg poprzez specjalne światło daje człowiekowi możliwość zobaczenia pewnej rzeczywistości, która całkowicie przekracza jego naturalne zdolności, a zarazem te obrazy są ściśle zakorzenione w tym, co rzeczywiście wyobraźnia człowieka posiada i wtedy, w momencie prorokowania, człowiek może zobaczyć pewne obrazy, pewne słowa, pewne też litery. Pewne różne rzeczywistości, które poddane są też osądowi rozumu. Trzeba pamiętać o tym, że charyzmaty zawsze podlegają też konkretnej ocenie, rozeznaniu. Rozumiem to, co się dzieje, tylko jest to jakby rzucone z nieba. Że światło zaświeci nie wiadomo, od razu to muszę wyrazić, tylko należy to zawsze dokładnie przebadać. Rzeczywiście człowiek ma możliwość, byśmy powiedzieli, uczestniczenia w wiedzy samego Boga, którą Bóg przekazuje w bardzo konkretnym czasie, w bardzo konkretnym momencie. Człowiek, również poprzez światło prorockie, ma możliwość odczytywania swojej rzeczywistości, tego, co się wydarzyło, co się wydarza i co wydarzać się będzie w świetle samego Boga”.

Dar prorokowania i osąd rozumu

„Dlatego też dar prorokowania jest czymś tak niezwykłym, a zarazem jest w pełni naturalne, że skoro zbliżamy się do światła, jakim jest Bóg, to również coraz więcej widzimy. Coraz więcej to Boże światło oświetla. Dlatego też ludzie, którzy są bardzo blisko Boga, rzeczywiście w sposób naturalny mówią rzeczy, które naturę przekraczają. Dlatego też to jest coś, co pozwala człowiekowi uczestniczyć w jakimś niezwykłym posłaniu samego Syna, samej prawdy i samej wiedzy. I to jest pierwszy taki charyzmat, od którego Tomasz zaczyna. Mocno podkreśla, że o ten charyzmat naprawdę powinni się modlić wszyscy. I o ten charyzmat prosić. Oczywiście Tomasz tutaj kontynuuje wezwanie świętego Pawła, który kierował je do Koryntian, by prosili o większe dary, by się modlili o dar proroctwa”.