Komisja od naprawiania krzywd

Od pewnego czasu wzrasta nagonka na Kościół katolicki i na inne wspólnoty wyznaniowe, w tym żydowskie. Powodem jest zwrot tym wspólnotom ich własności, nielegalnie zabranej przez władze komunistyczne. Nielegalnie, a więc wbrew obowiązującym wówczas ustawom. Ta nagonka, reżyserowana przez lewicowe partie postkomunistyczne, skierowana jest zazwyczaj przeciwko Komisji Majątkowej, ustanowionej przez rząd w porozumieniu z Sekretariatem Konferencji Episkopatu Polski.

Bezprawnie zagrabione zwrócić!
Komisja Majątkowa powstała na podstawie Zarządzenia Ministra-Szefa Urzędu Rady Ministrów z dnia 8 lutego 1990 r. w sprawie szczegółowego trybu postępowania regulacyjnego w przedmiocie przywrócenia osobom prawnym Kościoła katolickiego własności nieruchomości lub ich części oraz Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 grudnia 1990 r. w sprawie wyłączania nieruchomości zamiennych lub nakładania obowiązku zapłaty odszkodowania na rzecz kościelnych osób prawnych. W tle tych aktów prawnych, jako podstawowe punkty odniesienia, są dwie ważne ustawy – z 20 marca 1950 r. o przejęciu przez państwo dóbr martwej ręki, poręczeniu proboszczom posiadania gospodarstw rolnych i utworzeniu Funduszu Kościelnego i z 17 maja 1989 r. o stosunku państwa do Kościoła katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej – oraz inne źródła prawne dotyczące tego problemu, zwłaszcza jeżeli chcielibyśmy go rozważać w kontekście innych niż Kościół katolicki wspólnot religijnych.

Powołanie Komisji Majątkowej było uzasadnione względami prawnymi. Wynikało z konieczności naprawienia krzywd wyrządzonych Kościołowi katolickiemu nie przez ustawę z 1950 r., dotyczącą likwidacji dóbr kościelnych, zwanych dobrami martwej ręki, ale przez bezprawne zagarnięcie dóbr, które ta krzywdząca ustawa gwarantowała Kościołowi jako jego własność. Komisja Majątkowa nie orzeka w sprawie zwrotu dóbr zabranych Kościołowi na mocy ustawy o przejęciu przez państwo dóbr martwej ręki, ale o zwrocie tych dóbr (budynków, ziemi), które odebrano Kościołowi z naruszeniem tej ustawy, czyli kiedy zabrano mu to, do czego w myśl i zgodnie z literą tej komunistycznej ustawy miał prawo.