Wielki Post 2009 - nieczystość Jezus mówiąc o nieczystości, jest niezwykle radykalny: „Słyszeliście, że powiedziano: Nie cudzołóż! A Ja wam powiadam: Każdy, kto pożądliwie patrzy na kobietę, już się w swoim sercu dopuścił z nią cudzołóstwa”. Mt 5,27–29
Słyszałem, jak pewien sędziwy dominikanin przekonywał grupę młodzieży: Chrześcijanin może pozostać czysty nawet w samym środku sex shopu. – Jak to? W samej jaskini lwa? – dziwili się młodzi. – Tak – wyjaśniał kaznodzieja. Wyciągnął Biblię i przeczytał: „Co wychodzi z człowieka, to czyni go nieczystym. Z wnętrza bowiem, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, nierząd, kradzieże, zabójstwa, cudzołóstwa, chciwość, przewrotność, podstęp, wyuzdanie, zazdrość, obelgi, pycha, głupota. Całe to zło z wnętrza pochodzi i czyni człowieka nieczystym”.
Mk 7,20–22
Najbardziej poruszającą biblijną opowieścią związaną z nieczystością jest dramatyczna historia grzechu króla Dawida. „Pewnego wieczora Dawid, podniósłszy się z posłania i chodząc po tarasie swego królewskiego pałacu, zobaczył z tarasu kąpiącą się kobietę. Kobieta była bardzo piękna. Dawid zasięgnął wiadomości o tej kobiecie. Powiedziano mu: To jest Batszeba, córka Eliama, żona Uriasza Chetyty. Wysłał więc Dawid posłańców, by ją sprowadzili. A gdy przyszła do niego, spał z nią. A ona oczyściła się od swej nieczystości i wróciła do domu. Kobieta ta poczęła, posłała więc, by dać znać Dawidowi: Jestem brzemienna. Wtedy Dawid wyprawił posłańca do Joaba: Przyślij do mnie Uriasza Chetytę. (…) Następnego ranka napisał Dawid list do Joaba i posłał go za pośrednictwem Uriasza. W liście napisał: Postawcie Uriasza tam, gdzie walka będzie najbardziej zażarta, potem odstąpicie go, aby został ugodzony i zginął. Joab obejrzawszy miasto, postawił Uriasza w miejscu, o którym wiedział, że walczyli tam najsilniejsi wojownicy (...) zginął też Uriasz Chetyta.
2 Sm 11,1–17
Ilustracja przedstawia:
Dwie pary kochanków w czerwonym namiocie to aluzja do domu schadzek. Między tymi kochankami nie ma miłości. Artysta informuje nas o tym, pokazując obok dwóch błaznów symbolizujących pustą rozrywkę. Rzucone na ziemię instrumenty muzyczne oznaczają poniżenie ludzkiego ciała. Na dole obrazu artysta napisał słowo „luxuria”, oznaczające po łacinie lubieżność. Obraz jest częścią kompozycji Hieronymusa Boscha „Siedem grzechów głównych”, namalowanej ok. 1480 roku na blacie stołu, przechowywanej w madryckim Muzeum Prado.
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.
Marcin Jakimowicz