Znak zwycięskiego Krzyża

Powinno się ją sprawować w godzinie śmierci Chrystusa, czyli o 15.00. Ze względu na pracujących obrzędy odprawia się wieczorem. Porządek Liturgii Męki Pańskiej pochodzi z najstarszej tradycji Kościoła. Składa się z następujących elementów: liturgia słowa, adoracja krzyża i Komunia święta. W centrum liturgii, jak i całego dnia, jest krzyż Chrystusa. Ważny jest sposób, w jaki patrzymy na krzyż święty. Powinniśmy koncentrować się nie tyle na cierpieniu, ile na miłości Chrystusa. Nie adorujemy cierpienia, lecz Miłość. Czcimy krzyż jako znak zwycięstwa nad śmiercią, grzechem, ciemnością. Zwycięstwo, które narodziło się z klęski.

Wielkopiątkowa liturgia zaczyna się nietypowo. Kapłani ubrani w czerwone szaty mszalne wychodzą w milczeniu w procesji do ołtarza. Po dojściu do stopni ołtarza padają na twarz (tzw. prostracja). To gest największego uniżenia przed tajemnicą, którą mamy rozważać. Wszyscy obecni w kościele klękają. Ta chwila przejmującej modlitewnej ciszy uświadamia nam, że wchodzimy w tajemnicę, która nas nieskończenie przerasta, wobec której brakuje słów.

Centralnym punktem liturgii słowa jest odczytanie opisu Męki Pańskiej według Ewangelii św. Jana. Apostoł przedstawia ukrzyżowanie Jezusa jako drogę Jego królewskiego wywyższenia. To, co po ludzku jest tylko okrutną kaźnią, jest miejscem, w którym rozbłysła chwała Boża. Krzyż rozbroił zło, zadał mu ostateczny cios. Po krótkiej homilii odbywa się uroczysta, rozbudowana modlitwa powszechna. U stóp krzyża Kościół modli się za cały świat. Jego misją jest rozdzielanie owoców męki Chrystusa pośród wszystkich ludzi.
Druga część wielkopiątkowej liturgii to adoracja krzyża. Kapłan bierze zasłonięty krzyż, odsłania górną jego część i śpiewa: „Oto drzewo krzyża, na którym zawisło zbawienie świata”. Zgromadzenie odpowiada: „Pójdźmy z pokłonem”. Potem celebrans odsłania kolejną część krzyża, powtarzając te same słowa. Za trzecim razem ukazuje cały krzyż. Można także wnieść krzyż nawą od wejścia do ołtarza, zatrzymując się trzykrotnie ze śpiewem jak wyżej. Oddanie czci krzyżowi jest naszą odpowiedzią na miłość Boga. Do krzyża podchodzą w procesji kapłani, usługujący i pozostali wierni. Składają pocałunek wdzięczności na drzewie krzyża.

Po adoracji krzyża następuje Komunia święta. Rozdziela się ją z Hostii konsekrowanych w Wielki Czwartek. Przyjmujemy Ciało Chrystusa za nas wydane. Stajemy się jedno z Ukrzyżowanym. Mamy udział w Jego zwycięstwie nad grzechem i śmiercią.

Liturgię kończy przeniesienie Najświętszego Sakramentu do kaplicy zwanej Bożym Grobem. To polska tradycja. Monstrancja jest przykryta białym welonem na pamiątkę całunu, w który owinięto martwe ciało Jezusa. Przez ten wieczór i dzień następny będziemy Go adorowali w znaku Eucharystii. Krzyż pozostaje także wystawiony do adoracji.

Nie zapomnij:
* Wielki Piątek to dzień męki i śmierci Zbawiciela.
* Zachowaj post (jeden posiłek do syta) i wstrzemięźliwość od mięsa. Powstrzymaj się od telewizji, hałaśliwej muzyki.
* Znajdź chwilę skupienia i modlitwy o godz. 15.00. Ucałuj krzyż.
* Weź udział w Liturgii Męki Pańskiej. Jeśli nie możesz, rozważ osobiście opis Męki Pańskiej (J 18,1–19,42).