Niech przestaną prześladować!

Oficjalne źródła donoszą o 32 zamordowanych w stanie Orisa, ale pragnący zachować anonimowość lokalni urzędnicy przyznają, że jest ich co najmniej 500. Prawdziwy bilans dokonującej się tragedii wciąż jest niemożliwy do przeprowadzenia. Najgorzej jest w Orisie, ale chrześcijanie są bestialsko prześladowani także w sześciu innych stanach.

Zabija nienawiść
Słyszałem tylko krzyk mojej córki. Błagałem, by ją oszczędzili. Najpierw wiele razy ją gwałcili, a potem polali benzyną i podpalili – opowiada drżącym głosem Ryiaz. Czuwa przy łóżku 14-letniej Monany. Spod bandaży widać tylko jej przerażone oczy. Oprawcami byli sąsiedzi, których znała od lat. Nienawiść do chrześcijaństwa wzięła w nich górę. – Powiedzieli, że w wiosce nie ma dla nas miejsca, a przecież pracowaliśmy razem w polu, wspieraliśmy się nawzajem i składaliśmy sobie życzenia na nasze święta – żali się Ryiaz. Skatowanego do nieprzytomności księdza Bernarda Digala fanatycy porzucili w dżungli. Brocząc krwią, przeleżał tam całą noc. Odnalazł go kierowca. Na pomoc było już za późno. Przed śmiercią przebaczył swoim oprawcom. Przy jego łóżku czuwał arcybiskup stolicy stanu Orisa, gdzie rozpoczął się pogrom chrześcijan. – Ks. Bernard otrzymał palmę męczeństwa. Teraz wstawia się w niebie za swymi prześladowanymi współbraćmi – mówi abp Raphael Cheenath, który sam musi się ukrywać. Fundamentalistom nie podoba się jego zaangażowanie na rzecz najbiedniejszych i odrzuconych. Obok niego na liście do „natychmiastowego wyeliminowania” figuruje kilkudziesięciu katolickich księży i protestanckich pastorów.

Płoną kościoły
– Wiara wychodzi z prześladowań umocniona. Tak było, gdy chrześcijanie musieli ukrywać się w katakumbach – mówi Kalyan Raju. Jest katechistą. Przyszedł pozbierać poniszczone przez hinduistów Biblie. Z ewangelickiego kościółka św. Józefa w Khurda pozostały jedynie walące się ściany. Setki, jeśli nie tysiące świątyń i klasztorów puszczono w tych tygodniach z dymem. – Wciąż jeszcze czuć swąd spalenizny – zauważa adwokat Bibhu Dutta Das. Siły porządkowe wpuściły go na pogorzelisko w Brahmunigaon, by ocalił to, czego nie strawił ogień. Zabiera zwęglony krucyfiks. – Wszyscy
mieszkańcy wioski uciekli do obozów dla uchodźców. To, co się dzieje, było od dawna przygotowane – mówi Dutta Das, który w imieniu chrześcijan złożył na policję kilkadziesiąt zawiadomień o popełnieniu przestępstwa. 18 września podpalono katolicką katedrę w Dżabalpur, w stanie Madhja Pradeś. Spłonął główny ołtarz, figury świętych, księgi i inne przedmioty liturgiczne. W innych kościołach bezczeszczono Najświętszy Sakrament, a na krzyżach na dachach wieszano flagi hinduistycznych nacjonalistów. Kiedy chrześcijanie zaczęli protestować przeciwko tej jawnej niesprawiedliwości, władze lokalne obiecały większą ochronę miejsc kultu. Nic jednak nie zrobiły. Co więcej, dopuszczono do tego, że na oczach kilkunastu policjantów wielokrotnie zgwałcono misjonarkę miłości. Fundamentaliści indoktrynują kolejnych oprawców. Niejednokrotnie pochodzą oni z najuboższych warstw społeczeństwa. – Są zastraszeni i nabuzowani narkotykami – mówi Sumonta Nike. Jej czoło przecina szeroka blizna od uderzenia maczetą. 34-letnia nauczycielka schroniła się w jednym z obozów. – W Indiach nie ma miejsca dla nikogo poza hinduistami – mówi ks. Ram Ramakrishn. Mieszka niedaleko Bubhaneśwar i gromadzi dokumenty świadczące o trwającej od lat dyskryminacji wyznawców Chrystusa w Orisie. Od 1967 r. do dziś odnotował 79 przypadków różnych antychrześcijańskich wystąpień. – Średnio dwa rocznie. Jedne trwały dłużej, inne krócej. Hinduiści uciekają się do coraz bardziej wyrafinowanych strategii – zauważa.