Zmarł Mieczysław Rakowski

Jego rząd przeprowadził pierwsze reformy wolnorynkowe, które otworzyły drogę do dzikiej prywatyzacji i przejęcia przez nomenklaturę partyjną znacznej części majątku narodowego, ale także zapoczątkowały budowę podstaw kapitalizmu.

Rakowski położył duże zasługi dla dialogu polsko-niemieckiego, szczególnie w okresie, gdy w Bonn rządzili kanclerze wywodzący się z obozu niemieckiej socjaldemokracji (SPD). Jako premier zakończył negocjacje z Kościołem w sprawie nowych regulacji prawnych, co skutkowało 17 maja 1989 r. przyjęciem ustawy o stosunku państwa do Kościoła katolickiego. Była ona przełomem w dotychczasowej polityce wyznaniowej komunistycznego państwa.

Rakowski w latach 60. i 70. należał do tzw. partyjnych liberałów, a tygodnik „Polityka” przez wiele lat był najbardziej opiniotwórczym i otwartym pismem nie tylko w Polsce, ale także w całym bloku komunistycznym. Jednak w okresie po Sierpniu’80, już jako członek władz partyjnych i państwowych, Rakowski ostro zwalczał „Solidarność” oraz był zwolennikiem represji w czasie stanu wojennego.

Prowadził grę na podzielenie i rozbicie opozycji, m.in. angażując się w rozmowy Okrągłego Stołu. Wykorzystał transformację ustrojową dla umocnienia pozycji działaczy PZPR w nowych warunkach społeczno-politycznych. Z pewnością należał do najbardziej inteligentnych przedstawicieli obozu komunistycznego w PRL. Jego polityczna kariera służyła jednak utrzymaniu Polski w strefie dominacji Moskwy oraz obronie ustroju komunistycznego.