Nie żartował z filozofii

Był wybitnym filozofem metafizykiem. Jako rektor KUL w latach 1970–1983 okazał się doskonałym organizatorem i obrońcą uczelni w trudnych czasach PRL. Doprowadził m.in. do reaktywowania: filologii romańskiej i angielskiej, prawa oraz Wydziału Nauk Społecznych. Był wielkim autorytetem dla kilku pokoleń polskiej inteligencji.

O. Krąpiec pochodził z Podola. Przed wybuchem II wojny światowej wstąpił do zakonu dominikanów. Śluby wieczyste złożył w 1943 r., a w 1945 r. przyjął święcenia kapłańskie. Filozofię studiował na KUL-u i na Papieskim Uniwersytecie św. Tomasza „Angelicum” w Rzymie. W 1951 r. rozpoczął pracę na Wydziale Filozofii KUL.

O. Krąpiec był głównym twórcą tomistycznej Lubelskiej Szkoły Filozoficznej. Był wybitnym komentatorem filozofii św. Tomasza z Akwinu. Z jego inicjatywy powstało Polskie Towarzystwo Tomasza z Akwinu. Napisał ponad 30 książek oraz ok. 250 artykułów. Najważniejszym jego dziełem była ośmiotomowa Powszechna Encyklopedia Filozofii. Zmarł przy pracy nad suplementem do niej.

„Człowiek wielkiej pracy i otwartości, nigdy nie żartował z filozofii” – mówią o swoim profesorze i mistrzu jego uczniowie i współpracownicy. – Był wielkim naukowcem, a jednocześnie bardzo prostym człowiekiem, nie stwarzał dystansu, każdego traktował poważnie – mówi ks. prof. Andrzej Maryniarczyk, następca o. Krąpca w Katedrze Metafizyki KUL. – Czasami, gdy siedzieliśmy nad hasłami do Encyklopedii Filozofii, ktoś dzwonił do drzwi, okazywało się, że to żebrak. Nigdy nie odesłał nikogo, twierdząc, że nie ma czasu. Miał wielki szacunek dla drugiego człowieka – wspomina.