Sensacja drugiej świeżości

Koehler opisuje, jak wyciągnął od włoskiego urzędnika przerażającą informację – oto w tajnych archiwach przechowywany jest sowiecki dokument będący w istocie wyrokiem śmierci na Papieża. Koehler, a za nim „Wprost” piszą, że chodzi o „rozkaz” dla KGB, wydany 13 listopada 1979 r. przez sekretariat KC KZPR. Sensacja niewiele ma wspólnego z prawdą. Dokument został bowiem opublikowany już w latach 90. w rosyjskim piśmie „Istocznik”, z powołaniem się na zasoby archiwalne prezydenta Federacji Rosyjskiej.

Obszernie o nim pisze także Witalij Mitrochin, były archiwista sowieckich służb specjalnych, który w 1992 r. zbiegł na Zachód, zabierając ze sobą setki bezcennych dokumentów. Rzekomy rozkaz zabicia Papieża to dokument pt. „Wytyczne do działań przeciwko polityce Watykanu w stosunku do krajów socjalistycznych”. Nakazuje on KGB podjęcie szerokich działań przeciwko Janowi Pawłowi II, także z użyciem „środków aktywnych”. W języku sowieckich służb specjalnych „aktywne działania” oznaczały dywersję ideologiczną, polegającą na obrzucaniu przeciwnika błotem, pomówieniach, szerzeniu w światowych mediach fałszywych informacji na jego temat, podrywaniu wszelkimi sposobami jego autorytetu.

Taką ocenę dokumentu z listopada 1979 r. przedstawia w swej książce Mitrochin. Dokument jest haniebny, gdyż nakazuje szkalowanie, dyskredytowanie i szpiegowanie Jana Pawła II. Nie sądzę jednak, aby mógł być interpretowany jako rozkaz jego zabicia. Co nie oznacza, że sowieckie kierownictwo nie brało udziału w przygotowaniu zamachu na życie Papieża. Zasmucająca jest także reakcja przedstawicieli klasy politycznej na publikację „Wprost”. Politycy z różnych partii prześcigali się w słowach oburzenia i potępienia. Nikt natomiast nie zapytał, jak się mają rewelacje „Wprost” do prawdy.