Przemienienie na Grabarce

W liturgii odprawionej przy ołtarzu polowym uczestniczyło kilkanaście tysięcy wiernych. Szacuje się, że w ciągu doby przez Grabarkę przewinęło się niemal 100 tys. osób.

Uroczystość Przemienienia Pańskiego, zwana też świętem Spasa Izbawnika (Zbawiciela), miała szczególny charakter. W tym roku żeński klasztor świętych Marii i Marty na Grabarce obchodzi 60-lecie istnienia. Po raz pierwszy też pielgrzymi mogli oddać cześć relikwiom św. Katarzyny, które z klasztoru na górze Synaj przywiózł abp Damian.

Dzień wcześniej na Grabarkę dotarły pielgrzymki piesze, m.in. z Białegostoku, Warszawy oraz Drohiczyna, Jabłecznej, Bielska Podlaskiego, Hajnówki, Białowieży, Siemiatycz i Sokółki. Pielgrzymi przynieśli ze sobą drewniane krzyże, na których wypisali intencje swojego pielgrzymowania lub imiona osób, za które modlili się w sanktuarium.

Zanim pątnicze krzyże stanęły wśród tysięcy innych, znoszonych na święte wzgórze przez dziesięciolecia, wierni na kolanach trzykrotnie okrążyli cerkiew. Czuwanie na Świętej Górze rozpoczęło się późnym wieczorem. W nocy odmówiono Akatyst za zmarłych i odprawiono świąteczną liturgię. Wielu pielgrzymów długo modliło się przed kopią ikony Matki Boskiej Iwierskiej z góry Athos, która od 2000 r. jest przechowywana na Grabarce.

Góra Grabarka jest największym prawosławnym sanktuarium w Polsce. Najbardziej charakterystycznym elementem jest tu wzgórze krzyży. Wszystkie zostały tu przyniesione i ustawione przez pielgrzymów. Przed murem otaczającym wzgórze znajduje się studzienka z wodą, która – zgodnie z tradycją – przynosi chorym ukojenie. Pielgrzymowanie z krzyżami na Świętą Górę sięga początków XVIII w.