Medytacja

Przygotowanie: Zanim przystąpisz do modlitwy, znajdź odpowiednie miejsce, w którym nikt nie będzie ci przeszkadzał. Możesz wyznaczyć sobie czas, kilka lub kilkanaście minut na modlitewne skupienie. Pomyśl, że Bóg jest blisko i patrzy na ciebie z czułością. Zna wszystkie twoje trudności i strapienia.

Zatrzymuj się z uwagą na każdym zdaniu, które wzbudzi twoje zainteresowanie. Pamiętaj o radzie św. Ignacego z Loyoli: nie obfitość wiedzy, którą zdobywasz, ale wewnętrzne smakowanie tajemnicy nasyca twoje serce.

Zanim przeczytasz Ewangelię: Oczami wyobraźni spróbuj znaleźć się w ewangelicznej scenie, w Wieczerniku. Zobacz Jezusa, który wznosi wzrok ku niebu, i apostołów wsłuchanych w Jego modlitwę. Skup uwagę na słowach Jezusa. Wypowiedziane w intymnej atmosferze Wieczernika odsłaniają intencje i głębię Jego kapłańskiego serca.

O co się modlić? Przed lekturą wzbudź w sobie intencję. Poproś o to, by twoje serce pragnęło tego, czego chce Jezus. Proś o łaskę ofiarnego życia przenikniętego prawdą Ewangelii, o życie logiką daru.

„Aby moją radość mieli w sobie w całej pełni”

Jezus i apostołowie znajdują się w Wieczerniku. Nauczyciel przekazał im ostatnie wskazówki i podnosi oczy ku niebu. Zwracając się do Ojca, odsłania swoje kapłańskie serce i ukazuje swoją z Nim zażyłość. Całe życie pielęgnował tę więź miłości. Dzięki niej, mimo wielu niepowodzeń, trwał w radości, wiedząc, że Jego życie jest zależne od Niego. W ostatnich godzinach chce przekazać uczniom klucz do odnalezienia prawdziwego szczęścia.

Świadom tego, co ma się dokonać nazajutrz, Jezus kilkukrotnie wspomina o radości (por. J 15,11; 16,20.24). Jej źródłem jest złożone w ręce Ojca życie. To będzie przypieczętowanie nowych zaślubin Boga z ludzkością. W Nowym Przymierzu każdy członek ludu Boga będzie miał dostęp do niewypowiedzianych radości Jego królestwa: daru przebaczenia i bliskości z Ojcem.

Wsłuchując się w modlitwę Jezusa, zapytaj o radość i wdzięczność w twoim życiu. Czy w chwilach trudnych potrafisz wejść w logikę daru i, nie skupiając się na sobie, podarować siebie i swój czas innym? Proś o serce hojne, pamiętając, że „radosnego dawcę miłuje Bóg” (2 Kor 9,7).

„Uświęć ich w prawdzie”

Jezus wyjaśniał swoją naukę uczniom pośród różnych okoliczności życia. Wykorzystywał obrazy, by wyjaśnić tajemnice królestwa Ojca. Prawda Jego Ewangelii odsłaniała się stopniowo przed ich oczami, a jej zrozumienie nie było łatwe (por. Mt 13,36; J 16,29).

W Wieczerniku prawda o Jego relacji z Ojcem rozbłysnęła przed oczami uczniów z całą mocą. Jezus powiedział im zupełnie otwarcie: „Ja jestem drogą, prawdą i życiem” (J 14,6). Pełne zrozumienie Jego nauki przyjdzie dopiero po zmartwychwstaniu. Wówczas uczniowie otrzymają Parakleta, Ducha Prawdy, który będzie przypominał naukę Mistrza w różnych momentach życia uczniów (por. J 15,25-26). Słowo Mistrza będzie oświecało ich drogi, nadając wydarzeniom życia prawdziwie głęboki, ewangeliczny sens. Tymczasem Jezus prosi, aby ziarno zasiane w sercach uczniów nie zostało zniszczone przez moce zła.

Czy słowa Jezusa są dla ciebie drogowskazem na drogach codzienności? Proś o to, by twoje myśli były przeniknięte nauką Mistrza, by każdy życiowy wybór konfrontowany był z prawdą Jego Ewangelii.

„Za nich Ja poświęcam w ofierze siebie”

Całe życie Jezusa było ukierunkowane na Ojca. Jako Syn naznaczony pieczęcią Ducha Świętego (por. J 6,27) poświęcił je dla innych. „Ja jestem dobrym pasterzem i znam moje owce, a moje Mnie znają, podobnie jak mnie zna Ojciec, a ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce” (J 10,14-15). Mistrz z Nazaretu ma głęboką świadomość, że Wielki Piątek będzie momentem, w którym ostatecznie złoży swoje człowieczeństwo w ręce Ojca. Uświęcone Jego obecnością ziemskie życie, mimo pozornej porażki ujawniającej się w hańbie krzyża, zostanie odzyskane.

Wspomnij wszystkie te momenty Wielkiego Postu, w których ofiarowałeś swój czas innym, w których ujawniła się aktywna miłość Boga i bliźniego. Podziękuj za te momenty, w których rezygnując z siebie, mogłeś czynić dobro. Proś też o przylgnięcie do serca Mistrza – troskliwego, ofiarnego i przebaczającego, gotowego do miłości nawet wówczas, gdy zaciska się na Jego życiu śmiercionośna pętla. Powtarzaj: „Jezu cichy i pokornego serca, uczyń serce moje według serca Twego”.

Na koniec: W duchu zawierzenia odmów modlitwę „Ojcze nasz”.

ks. Rafał Bogacki