Postać o. Jakoba Gappa dobitnie pokazuje, jak sprzeczne były cele i ideały nazizmu wobec wiary chrześcijańskiej. Urodził się on w 1897 roku w małej wiosce Wattens, w austriackiej części Tyrolu. Był najmłodszym z siedmiorga dzieci w ubogiej rodzinie robotniczej. W 1910 roku rozpoczął naukę we franciszkańskim liceum w Hall. W 1915 roku zgłosił się do wojska i walczył na froncie włoskim, gdzie został ranny i otrzymał srebrny medal za odwagę. Na początku listopada 1918 roku był internowany w obozie jenieckim w Riva del Garda. Przeżywał wówczas załamanie wiary, ale po zwolnieniu, w sierpniu 1919 roku, wstąpił do nowicjatu ojców marianów w Greisinghof, w Górnej Austrii. W 1921 roku złożył tam pierwsze śluby. Następnie uczył w instytucie marianów w Grazu. Śluby wieczyste złożył w Antony pod Paryżem w sierpniu 1925 roku. Po skończeniu seminarium marianów we Fryburgu szwajcarskim, w kwietniu 1930 roku przyjął tam święcenia kapłańskie.

Czytaj też: Ks. Jan Macha został skazany bezprawnie

Po powrocie do Austrii o. Gapp pracował jako kapelan w szkołach prowadzonych przez marianów w Lanzenkirchen, Freistadt i Grazu. W czasie gdy Hitler zdobywał władzę w Niemczech, a naziści rośli w siłę w Austrii, o. Gapp otwarcie głosił sprzeczność między doktryną nazistowską i zasadami wiary. Ostrzegał wiernych przed złudzeniami ideologii rasistowskiej w nawiązaniu do encykliki Piusa XII „Mit brennender Sorge”. Po przyłączeniu Austrii do III Rzeszy w marcu 1938 roku przełożeni przenieśli go z Grazu do Freistadt, a następnie do Breitenwang-Reutte w Tyrolu, gdzie wydawało się, że będzie bezpieczniejszy. Naziści nie przeoczyli jednak postawy o. Gappa i wkrótce zakazali mu nauczania w szkole. W grudniu 1938 roku wygłosił on kazanie, w którym bronił papieża przed atakami nazistów i wskazywał, że nauka chrześcijańska ma charakter uniwersalny i sprzeciwia się nienawiści narodowej czy rasowej. Dano mu wtedy do zrozumienia, że nie ma dlań miejsca na wolności w Austrii. Wyjechał więc do Bordeaux we Francji, a w maju 1939 roku do Hiszpanii, gdzie pracował w San Sebastian, Kadyksie i Walencji. Było to już po zwycięstwie gen. Francisco Franco i krytyczny stosunek o. Gappa do nazistów, którzy wsparli kontrrewolucję hiszpańską, nie był popularny. Marianin nie ukrywał jednak swych poglądów w wystąpieniach publicznych.

Pewnego razu dwaj hitlerowscy agenci zwabili Gappa na wycieczkę na pogranicze hiszpańsko-francuskie. Porwali go i przewieźli do Hendaye po stronie okupowanej Francji, gdzie został aresztowany przez gestapo na początku listopada 1942 roku. Przewieziono go do berlińskiego więzienia Plötzensee, gdzie na początku lipca 1943 roku skazano go na śmierć za „zdradę ojczyzny”. W jednym z pożegnalnych listów o. Gapp napisał: „Wszystko przemija, tylko niebo pozostaje”.

Tuż po południu 13 sierpnia 1943 roku o. Gapp został zgilotynowany w Plötzensee. Decyzją dowódcy Służby Bezpieczeństwa Rzeszy SS-Gruppenführera Johanna Rattenhubera, jego zwłoki przekazano do Instytutu Anatomiczno-Biologicznego Uniwersytetu Berlińskiego. Chodziło o to, by – jak twierdzili oprawcy – „zdrajca, który udawał, że umiera za wiarę” nie stał się przedmiotem kultu wiernych. Stało się jednak odwrotnie. 24 listopada 1996 roku papież Jan Paweł II beatyfikował o. Gappa. SS-Gruppenführer Rattenhuber natomiast po wojnie spędził 6 lat w sowieckim łagrze, a po powrocie do Niemiec zmarł w 1957 roku w Monachium.

***
http://campus.udayton.edu/mary/gapp.htm; http://www.ewtn.com/library/MARY/bios96.htm; http://www.heiligenlexikon.de/ BiographienJ/Jakob_Gapp.html (21 XII 2012)

Fragment książki Wojciecha Roszkowskiego "Świadkowie wiary", którą znajdziecie w sklepie "Gościa":

WIARA.PL DODANE 22.08.2019

Świadkowie wiary

Takiej książki jeszcze nie było. Zawiera ona 365 świadectw chrześcijan, którzy za wierność Jezusowi Chrystusowi zapłacili najwyższą cenę – oddali życie. To moje wyznanie wiary – mówi o swojej książce Wojciech Roszkowski.