Czytany dziś fragment Księgi Izajasza nie pochodzi od pierwszego Izajasza, proroka z VIII w. przed Chr., ale od jego duchowego ucznia, który żył i działał w VI w. przed Chr.
Ów bezimienny prorok, niezwykle zafascynowany swym mistrzem, tak bardzo upodobnił się językiem i stylem do pierwszego Izajasza, że jego orędzia włączono do Księgi Izajasza. Dopiero nowożytne badania biblijne zdołały wydobyć z księgi odrębny zbiór – rozdziały 40–55 – i badać je jako osobne dzieło, powstałe po 587 r. przed Chr. Bezimiennego proroka nazwano umownie Deutero-Izajaszem – Drugim Izajaszem. Działał w okresie niewoli babilońskiej i wieszczył czasy po jej zakończeniu.
W dzisiejszym fragmencie prorok upodabnia się do kupca, który na rynku zachwala swe towary. A jest to asortyment najbardziej podstawowy, a zarazem taki, bez którego nie da się przeżyć: to przede wszystkim woda. Ktoś, kto żyje w sąsiedztwie pustyni lub na niej, wie, że to produkt najważniejszy. Ale prorok-kupiec dodaje coś zdumiewającego: „Kupujcie bez pieniędzy, bez płacenia”. Prorok jawi się jako kupiec szaleniec albo jako posłaniec kogoś, kto jest na tyle bogaty i hojny, że może swe dary dać za darmo.
Ów Ktoś to nie kto inny niż Pan Bóg, który jest właśnie taki – na tyle bogaty i wszechmocny, że może obdarzać łaskami bez zasług i za darmo. On, w przekonaniu Drugiego Izajasza, przyprowadzi swój naród z niewoli babilońskiej do ojczyzny i pozwoli odbudować zburzoną świątynię. On odbuduje Izraela. Ale to nie wszystko.
Pełnia tej zapowiedzi da się odczytać w kontekście Nowego Testamentu. Tam symboliczną zapowiedzią pełnego obdarowania tym, co zapewni pełnię życia, jest czytana w dzisiejszym fragmencie Ewangelii scena rozmnożenia pięciu chlebów i dwóch ryb i nakarmienie nimi tysięcy słuchaczy. Niezwykły cud, ale to zaledwie wstęp. Prawdziwy cud dokona się w wieczór przed męką Chrystusa. Tam Zbawiciel „wziął chleb… wziął kielich” i te dary, jako Eucharystię, zostawił na zawsze swemu Kościołowi. Mocą tego daru i pokarmu buduje się Kościół. Myśląc o Eucharystii, wracajmy do słów orędzia Drugiego Izajasza: „Nakłońcie uszu i przyjdźcie do Mnie, posłuchajcie Mnie, a dusza wasza żyć będzie. Zawrę z wami wieczyste przymierze”.•
ks. Zbigniew Niemirski