Nie zmarnujmy dziedzictwa wiary

Łk 11, 47-54

Jezus powiedział do faryzeuszów i do uczonych w Prawie:
«Biada wam, ponieważ budujecie grobowce prorokom, a wasi ojcowie ich zamordowali. Zatem dajecie świadectwo i przytakujecie uczynkom waszych ojców, gdyż oni ich pomordowali, a wy im wznosicie grobowce.

Dlatego też powiedziała Mądrość Boża: Poślę do nich proroków i apostołów, a niektórych z nich zabiją i prześladować będą. Tak na to plemię spadnie kara za krew wszystkich proroków, która została przelana od stworzenia świata, od krwi Abla aż do krwi Zachariasza, który zginął między ołtarzem a przybytkiem. Tak, mówię wam, zażąda się zdania z niej sprawy od tego plemienia.

Biada wam, uczonym w Prawie, bo wzięliście klucze poznania; sami nie weszliście, a przeszkodziliście tym, którzy wejść chcieli».

Gdy wyszedł stamtąd, uczeni w Piśmie i faryzeusze poczęli gwałtownie nastawać na Niego i wypytywać Go o wiele rzeczy. Czyhali przy tym, żeby Go pochwycić na jakimś słowie.

Od wieków świat ratowany jest przez proroków, czyli ludzi, którzy uparcie trwają w obecności Boga i konsekwentnie idą za Jego głosem. Ale od wieków historię świata tworzą równocześnie antyprorocy, czyli ludzie, którzy uparcie odrzucają Boga i próbują blokować dostęp do Niego innym. Oburzają się i skupiają na sobie. Prorocy działają odwrotnie – skupiają uwagę wyłącznie na Bogu. I to dzięki ich uporowi świat trwa. Oni mimo śmierci zwyciężają, bo zostawiają Dobro. Nigdy jeszcze w historii świata żadna ideologia nie odniosła zwycięstwa. Odważna wiara przeciwnie – triumfuje, nawet jeżeli próbuje się jej zakazać. Żyjemy w miejscu, w którym wiara dzisiaj triumfuje, w którym w wolności możemy wierzyć. Możemy mówić o Bogu. Nie zmarnujmy więc tego dziedzictwa wiary i tych dobrych słów proroków, których Pan Bóg powołał do tworzenia historii świata. Oni ponieśli śmierć, ale ich słowa pobudzają do wiary w życie wieczne i w ostateczne zwycięstwo dobra nad złem.