Posłani bez podpórki

Jezus powiedział do swoich Apostołów:
„Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy. Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie. Nie zdobywajcie złota ani srebra, ani miedzi do swych trzosów. Nie bierzcie na drogę torby ani dwóch sukien, ani sandałów, ani laski. Wart jest bowiem robotnik swej strawy.

A gdy przyjdziecie do jakiegoś miasta albo wsi, wywiedzcie się, kto tam jest godny, i u niego zatrzymajcie się, dopóki nie wyjdziecie.

Wchodząc do domu, przywitajcie go pozdrowieniem. Jeśli dom na to zasługuje, niech zstąpi na niego pokój wasz; jeśli nie zasługuje, niech pokój wasz powróci do was”.

Nauka Pana Jezusa o królestwie Bożym, które się zbliża, jest niezmiernie pocieszająca. Chodzi o dobro człowieka, i to w każdym wymiarze jego życia. Uzdrowienie dla chorych, życie dla umarłych, oczyszczenie dla nieczystych, wolność dla zniewolonych wewnętrznie. To mają dawać uczniowie Pana Jezusa tym, do których zostają posłani. Warunkiem skuteczności jest jednakże ich własny dystans do dóbr tego świata. Bez torby, bez zapasowego ubrania, bez żadnej podpórki. Dobra Nowina może przemienić ten świat. To jest piękne. Ale i wymagające dla tych, którzy do tej przemiany się przykładają. Z ich zaufania Bożej Opatrzności pochodzi ich siła. I to dzięki niej królestwo Boże wciąż jest bliżej nas.