Spalony kościół

Początek trzeciej części filmowego cyklu  „Bóg nie umarł” nawiązuje do scen poprzedniej, kiedy  pastor David został aresztowany, bo wbrew zarządzeniu władz miasta nie dostarczył do wglądu tekstu kazania, które zamierzał wygłosić w czasie kolejnego nabożeństwa. Jednak wątek ten nie wiąże się z głównym tematem najnowszej części filmowej trylogii.

Bohaterem filmu „Bóg nie umarł: Światło w ciemności” jest pastor Dave, który musi zmierzyć się tragedią, jaka spotkała jego społeczność. Wokół kościoła Św. Jakuba, gdzie odprawia nabożeństwa narasta coraz więcej sporów. Przeciwnikom wiary przeszkadza fakt, że świątynia stoi na terenie uniwersytetu. Kontrowersje pogłębiają się jeszcze bardziej, kiedy kościół zostaje spalony. Dave oczywiście chce odbudować kościół, ale sprawa nie jest łatwa, bo władze uniwersytetu chcą skorzystać z okazji i przejąć działkę na której stoi. Dlaczego? Bo nie można faworyzować  chrześcijaństwa kosztem innych religii.

W filmie często pada zdanie „Bóg jest dobry”. Młodzi ludzie i pastor Dave zastanawiają się, czy również w chwili, kiedy wydarza się coś złego. Czy jest dobry zawsze? Czy Chrystus naprawdę uzdrawia tych, których dotknęło nieszczęście?  Czy chrześcijanie mogą walczyć o swoje prawa? Jak walczyć, by  jednocześnie, tak jak Chrystus, dawać przykład chrześcijańskiej miłości bliźniego.  Sam pastor postawiony w dramatycznej sytuacji zareagował w sposób gwałtowny.

Film stara się przedstawić problem miłości bliźniego w sposób pogłębiony, a przykazanie „Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego” jest w nim tematem wiodącym. Nie jest to sprawą prostą, o czym przekonali się bohaterowie filmu, kiedy  miłość bliźniego domaga się rezygnacji z czegoś, co wydaje się do nas należeć. A jeżeli chodzi o kościół? Czy w imię tej miłości można zrezygnować z walki?  Z pewnością rozwiązanie tego wątku w filmie Michaela Masona zaskoczy wielu widzów.