Serce, które jest sumieniem

By zrozumieć sens nauczania autora Janowego listu, który apeluje: „Nie miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą”, warto przywołać zdanie poprzedzające czytaną dziś podczas liturgii perykopę: „Jeśliby ktoś posiadał majętność tego świata i widział, że brat jego cierpi niedostatek, a zamknął przed nim swe serce, jak może trwać w nim miłość Boga?”.

ks. Zbigniew Niemirski

|

29.04.2018 00:00 GN 17/2018

Konieczność spieszenia z pomocą potrzebującym, a więc tego, co nazywamy jałmużną, głosili Żydzi, współcześni Panu Jezusowi. Głosili ją także członkowie sekt żydowsko-chrześcijańskich, jak choćby madejczycy. Z perspektywy głoszenia Ewangelii nie było tu więc nic nowego. A przecież pojawiła się jakaś nowość – nadprzyrodzony charakter tych czynów. One zakorzeniały się nie w normie przykazania oddziałującego zewnętrznie, ale od wewnątrz: spieszę z pomocą memu bliźniemu, bo kocham Pana Boga.

Dziękujemy, że z nami jesteś

To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.

W subskrypcji otrzymujesz

Nieograniczony dostęp do:
- wszystkich wydań on-line tygodnika „Gość Niedzielny”
- wszystkich wydań on-line on-line magazynu „Gość Extra”
- wszystkich wydań on-line magazynu „Historia Kościoła”
- wszystkich wydań on-line miesięcznika „Mały Gość Niedzielny”
- wszystkich płatnych treści publikowanych w portalu gosc.pl.
brak reklam na stronach;
Niespodzianki od redakcji.