Wyjątkowa była jego śmierć
Kazał zanieść się do katedry i w obecności kapłanów i ludu zdjął swoje szaty biskupie, wdział pokutny wór, głowę posypał popiołem i zalany łzami odbył spowiedź publiczną.
Izydor urodził się około 560 r. w Kartaginie w Hiszpanii. Wychowywał się i kształcił u boku swego starszego brata Leonarda, biskupa Sewilli. Po jego śmierci objął biskupstwo i podjął wysiłek odnowy Kościoła. Zwołał i kierował synodami w Sewilli i w Toledo, które m.in. ułożyły symbol wiary, odmawiany w Hiszpanii, oraz ujednolicił liturgię. Fundował kościoły, klasztory, szkoły i biblioteki. Izydor zabiegał też o podniesienie poziomu intelektualnego i duchowego kleru.
Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin.
Św. Izydor zmarł 4 kwietnia 636 roku. Miał 82 lata.
W roku 1063 jego śmiertelne szczątki przeniesiono do Lyonu. Formalna kanonizacja Izydora odbyła się dopiero w 1598 roku. Natomiast w roku 1722 papież Innocenty XIII ogłosił św. Izydora doktorem Kościoła. Jest patronem Hiszpanii i Sewilli.
W ikonografii św. Izydor przedstawiany jest w stroju biskupim. Ma paliusz. Czasami ukazywany jako jeździec na koniu. Jego atrybutem jest miecz.
