Gdy miał 50 lat, za zezwoleniem małżonki znowu wstąpił do klasztoru
We śnie otrzymał napomnienie, że wolą Bożą jest, aby jako pustelnik zachęcał do bogobojnego życia swoich współziomków.
Św. Mikołaj Flue urodził się w 1417 r. w Szwajcarii. Początkowo zamierzał poświęcić się wyłącznie służbie Bogu. Wstąpił do benedyktynów w Engelbergu. Ostatecznie jednak wrócił do świata, a nawet za radą rodziców wstąpił w związek małżeński. W latach 1433-1460 pełnił służbę wojskową w randze oficera.
Po kampanii wojennej, gdy miał już 50 lat, za zezwoleniem małżonki znowu wstąpił do klasztoru reformowanych benedyktynów, nazywających się Przyjaciółmi Boga. Jednak we śnie otrzymał napomnienie, że wolą Bożą jest, aby w rodzinnych stronach jako pustelnik budował i zachęcał do bogobojnego życia swoich współziomków. Dlatego założył w Ranft w pobliżu Filie mały domek i kapliczkę, gdzie modlitwę łączył z uczynkami pokutnymi.
Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin.
Zmarł 21 marca 1487 roku. Jego proces kanoniczny mógł się jednak rozpocząć dopiero w roku 1587, gdyż Szwajcaria przechodziła wówczas okres wojen religijno-politycznych.
W roku 1669 papież Klemens IX zezwolił na jego kult, który rozszerzył się na całą Szwajcarię. W roku 1947 papież Pius XII dokonał jego uroczystej kanonizacji, ogłaszając równocześnie św. Mikołaja głównym patronem Szwajcarii.
W ikonografii św. Mikołaj z Flue przedstawiany jest w długiej pokutnej szacie, boso. Jego atrybutami są kij wędrowca lub wieniec z róż.
