Istotą świąt Bożego Narodzenia jest ujrzeć Dziecko i uwierzyć

Pierwszego dnia po szabacie Maria Magdalena pobiegła i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: „Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono”.

Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka. Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu.

Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył.

Umiłowany uczeń ujrzał pusty grób i uwierzył, że Jezus żyje. Ponad trzydzieści lat wcześniej Mędrcy ze Wschodu ujrzeli Dziecko i oddali Mu pokłon, bo także… uwierzyli. Uwierzyli, że jest Ono Mesjaszem. Oczy cielesne pozwalają ujrzeć tylko widzialne znaki. Oczy duchowe pozwalają – z pomocą łaski wiary – zobaczyć więcej i głębiej, pozwalają dotrzeć do tajemnicy Boga. Oby nasze oczy – i w ogóle wszystkie nasze zmysły – tak postrzegały obecne w otaczającym nas świecie znaki, byśmy przez te znaki dostrzegali Boga i Jego działanie. Istotą świąt Bożego Narodzenia jest ujrzeć Dziecko i uwierzyć, że jest Ono Zbawicielem świata.