To jest manifest Bożej rewolucji

Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich tymi słowami:
„Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.
Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.
Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.
Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.
Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.
Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.
Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni jesteście, gdy ludzie wam urągają i prześladują was, i gdy mówią kłamliwie wszystko złe na was z mego powodu. Cieszcie się i radujcie, albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie”.

Piękna ta dzisiejsza Ewangelia. Taki manifest Bożej rewolucji. No bo Jezus wywraca do góry nogami myślenie wielu ludzi na temat tego, co w życiu warto. Szczęśliwi bogaci – mówi świat. Szczęśliwy ten, kto się śmieje, kto potrafi wywalczyć swoje, którego nikt nie odważy się skrzywdzić, a jeśli komuś się uda, to potrafi oddać. Dla świata szczęśliwi są cwaniacy, którzy nigdy na nic nie dają się naciągnąć, i ci, którzy potrafią zwyciężać w międzyludzkich wojenkach. Szczęśliwi to ci, którzy nikomu się nie narażają i którzy zawsze są przez innych chwaleni. A co mówi Jezus? Ano uczy czegoś dokładnie odwrotnego. Szczególnie piękne wydaje mi się błogosławieństwo ludzi czystego serca: oni zobaczą Boga. Chyba nie chodzi tu o niesplamionych grzechem. Raczej o tych, którzy nie dostrzegają otaczającego ich zła, bo jakoś nie mieści się ono w ich sercach. Dla nas to naiwniacy, prawda? Dla Jezusa są nimi raczej ci, którzy wszędzie widzą zło i zagrożenie. Bo ten cudzy brud, którym sycą dziś swoje oczy, kiedyś nie pozwoli im dostrzec Boga.