Przesada, gruba przesada, głodówka

O sprawie szerzej pisze Jakub Jałowiczor, który zauważa, że „większość lekarzy, których spotykamy w szpitalach, to rezydenci. Pacjent zwykle tego nie wie, bo ich praca nie różni się od tej, którą wykonują inni medycy”. Ile powinien zarobić młody lekarz, nie wiem. Wiem natomiast, że podejmowanie strajku głodowego w celu wywalczenia większej pensji jest grubą przesadą. To oczywiste, że młodzi lekarze chcieliby zarabiać więcej niż obecnie. Nikt nie powinien się temu dziwić. Każdy chciałby zarabiać więcej. W strajku rezydentów nie podoba mi się to, że postanowili protestować, głodując. Czy wybór takiej metody jest właściwy? W przeszłości wielu głodowało, by wywrzeć presję na przeciwniku, ale zwykle chodziło o coś większego niż taka czy inna pensja. W tym miejscu przychodzi mi na myśl ukraińska pilotka Nadija Sawczenko, która skazana przez rosyjski sąd na 22 lata więzienia zdecydowała się na tzw. suchą głodówkę, czyli bez jedzenia i picia. Takie zachowanie można zrozumieć. Ostatecznie chodziło o 22 lata w rosyjskiej kolonii karnej. Jasne, lekarze powiedzą, że bez straszaka w postaci głodówki być może nikt nie zwróciłby uwagi na ich protest. Niemniej jednak razi brak umiaru. Przecież nie strzela się z armaty do wróbla. Ani też nie podaje się antybiotyku na każdą chorobę. Na przykład na przeziębienie najlepsze są ziółka i łóżko. A strajk głodowy jest bronią atomową, za którą już nic większego nie ma. Piszę o przesadzie, do jakiej uciekli się lekarze, ale nie tylko ich mam na myśli. Przesada jest o wiele szerszym zjawiskiem. Właściwie codziennie słyszę, że ktoś kogoś nienawidzi. Może i nienawidzi, ale przypuszczam, że może tylko ma inne zdanie albo trochę inaczej widzi jakąś sprawę. Czy zaraz musi to być nienawiść? Zdecydowanie nie. Słownikowo nienawiść to „bardzo silne uczucie niechęci wobec kogoś lub czegoś, często połączone z pragnieniem, by obiekt nienawiści spotkało coś złego”. I jest ono powszechnie nadużywane. Mam przekonanie, że jesteśmy lepsi, niż o sobie mówimy.