Jego imię oznacza "Niech Jahwe chroni"
Jakub należał do uprzywilejowanych uczniów Jezusa, którzy byli świadkami przemienienia na górze Tabor, a także modlitwy w Ogrójcu. Żywe usposobienie Jakuba i jego brata Jana sprawiło, że Jezus nazwał ich "synami gromu".
Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin.
W średniowieczu powstała legenda mówiąca o tym, że św. Jakub, zanim został biskupem Jerozolimy, po zesłaniu Ducha Świętego udał się najpierw do Hiszpanii. Opowiadano tak dlatego, ponieważ w VII wieku z Jerozolimy do Santiago de Compostela miały być sprowadzone relikwie św. Jakuba, który jest pierwszym patronem Hiszpanii i Portugalii.
W ikonografii św. Jakub przedstawiany jest jako starzec o silnej budowie ciała, w długiej tunice i płaszczu, lub jako pielgrzym, w miękkim kapeluszu z szerokim rondem. Jego atrybutami są bukłak, kij pielgrzyma, księga, miecz, a także zwój.
