Najnowsze Wydania
-
GN 51/2024 Dokument:(9084636,Po drugiej stronie. Bóg i człowiek)
-
GN 50/2024 Dokument:(9076458,Bądź zdrów, lecz nie śpiewaj!)
-
Historia Kościoła 1(7)/2025 Dokument:(9072365,Kościół nie potrzebuje lukrowanej narracji o swojej historii. O liście papieża i nowym numerze „Historii Kościoła”)
-
GN 49/2024 Dokument:(9068896,Miłość, śmierć i cuda)
-
GN 48/2024 Dokument:(9060601,Hologram w konfesjonale)
Od dziecka była oddana modlitwie, jako młoda dziewczyna pościła o chlebie i wodzie
Ludwika urodziła się w święto Świętych Młodzianków, 28 grudnia 1462 r. w Genewie, w Szwajcarii, w rodzinie książęcej, jako piąte z dziewięciorga dzieci bł. Amadeusza IX Sabaudzkiego i Jolanty Francuskiej, córki Karola VII, króla Francji.
W młodości była głęboko oddana modlitwie, lubiła przebywać w samotności. Jako młoda dziewczyna pościła o chlebie i wodzie, a pod kosztownymi szatami nosiła włosienicę.
Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin.
Ludwika zmarła 24 lipca 1503 r., mając 41 lat. Początkowo jej ciało pochowano obok męża w Nozeroy (czyt. nozeroj). Niestety w czasie reformacji zostało sprofanowane przez protestantów. Obecnie spoczywa w kaplicy pałacowej dynastii Sabaudów w Turynie, we Włoszech.
Ludwikę beatyfikował papież Grzegorz XVI w 1839 r.
