Chronił swoich wiernych przed arianizmem i pogaństwem
Mówią o nim tacy pisarze, jak Ambroży czy Grzegorz Wielki.
Z ich świadectw można wywnioskować, że żył w drugiej połowie IV stulecia. Zenon urodził się w Cezarei Mauretańskiej, na terenie dzisiejszego Maroka.
Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin.
Św. Zenon chronił swoich wiernych przed arianizmem i pogaństwem. Zmarł w roku 375. Jest patronem Werony oraz żebraków. Jego kult rozpoczął się zaraz po jego śmierci. Werona wystawiła ku jego czci aż 8 kościołów, a w diecezji - 40 jako swojemu głównemu patronowi.
W ikonografii przedstawiany jest w stroju biskupim z wędką lub rybą w ręce, albo też z dwiema rybami na książce, które symbolizują gorliwego pasterza.
Czasem św. Zenon ukazywany bywa odziany w sieć lub worek. To nawiązanie do wydarzenia, o którym wspomina św. Grzegorz. W czasie powodzi Zenon modlił się nad rozszalałymi wodami rzeki, która zalewała miasto. Zgodnie z opisem św. Grzegorza po modlitwie Zenona powódź miała oszczędzić katedrę.
