Czułość Jezusa

Jezus posługuje się obrazem winnego krzewu, aby pokazać uczniom, do jak intymnej więzi z Bogiem zostali zaproszeni. Zaproszeni właśnie w Jezusie. Ojciec, niczym troskliwy ogrodnik, uprawia winny krzew. Jednak Jego dłonie dotykają przede wszystkim winnych latorośli; te właśnie są pielęgnowane czułością ogrodnika, ale też – jeśli jak bezowocne badyle trwają w winnym krzewie tylko pozornie – odcinane i palone. Czuła troska ogrodnika pielęgnuje te latorośle, w których pulsuje życie winnego krzewu – które stanowią z nim jedno. To dlatego, że latorośle nie są kochane inaczej niż sam winny krzew; są miłowane tą samą miłością, jaką ogrodnik żywi do krzewu – jaką Ojciec otacza Syna. A ja? Czy mam tego świadomość? A może skupiam się tylko na tym, co chcę od Boga uzyskać, nie myśląc nawet, że słodsze od owoców otrzymywanych są te, które mogę wydać, a szczęście daje latorośli nie obfitość owoców, ale miłujący dotyk dłoni Boskiego Ogrodnika...