Wszystkie oczy na Kościół

Dokładnie w pierwszą rocznicę wyboru papieża Franciszka, 13 marca, podczas zebrania plenarnego w Warszawie, polscy biskupi zdecydują, kto będzie pełnił funkcję przewodniczącego Episkopatu na najbliższe pięć lat. Wybory te wzbudzają olbrzymie zainteresowanie opinii publicznej, co pokazuje, że Kościół, wbrew tezom lewicowych wieszczów o Jego kryzysie i rychłym upadku, znajduje się w centrum życia Polaków.

Paradoksalnie, jeśli przeanalizujemy uprawnienia, jakie ma przewodniczący Episkopatu, to okaże się, że są one niewielkie w stosunku do oczekiwań - reprezentuje konferencję Episkopatu na zewnątrz oraz zwołuje zebranie plenarne, Radę Stałą i Radę biskupów diecezjalnych i przewodniczy obradom tych gremiów. I właśnie funkcja reprezentacyjna ma w dzisiejszym medialnym świecie bardzo duże znaczenie, bowiem przewodniczący Episkopatu jest postrzegany jako lider Kościoła w Polsce, a jego głos odbierany jako oficjalne stanowisko naszego Kościoła. Być może sprostanie temu wymaganiu jest jednym z największych wyzwań stojących przed przewodniczącym KEP, bowiem, niezależnie do tego, czy sam postrzega się jako lidera, czy jedynie jako osobę organizującą pracę KEP, opinia publiczna, w tym ludzie wierzący, widzą w nim głowę Kościoła. Próby odżegnywania się od roli lidera nie sprawią, że to oczekiwanie zniknie, raczej spowodują krytyczne opinie.

Obecnie mnożą się spekulacje, kto stanie na czele Kościoła, wskazywane są różne nazwiska, podawane różne kryteria. Nie można jednak zapominać o najważniejszym kryterium - przewodniczącym Episkopatu powinien zostać ten, kogo wskaże Pan Bóg, bowiem On najlepiej wie, jakiego lidera potrzebuje dziś Kościół w Polsce. Dlatego ludzie wierzący, zamiast rozważać konkretne kandydatury, powinni modlić się o asystencję Ducha Świętego w czasie wyborów przewodniczącego KEP, a wówczas biskupi wybiorą właściwą osobę.