Antioch IV, władca Syrii, przyjął przydomek Epifanes – Objawiony (w domyśle: bóg w jego osobie). Władztwo, które przejął w 175 r. przed Chr. po zmarłym bracie, Seleukosie IV Filopatorze (kochającym ojca), osiągnęło szczyt swej potęgi za ich ojca Antiocha III Wielkiego.
A ten w 198 r. przed Chr. przejął kontrolę nad Palestyną, odbierając ją Egiptowi Ptolemeuszów. Antioch IV pragnął zjednoczyć swe państwo wokół jednego kultu – Zeusa Olimpijskiego. Dla wielu podbitych ludów taki zamysł nie był wielką trudnością. Wyznając wielobóstwo, mogli dołączyć do grona swych bogów jeszcze jednego. Ale zupełnie inaczej wyglądało to ze strony Żydów. Oni, jako jedyni na obszarze starożytnego Bliskiego Wschodu, byli monoteistami. „Słuchaj, Izraelu, Pan jest Bogiem jedynym!” Ta fundamentalna prawda stawała w totalnej sprzeczności z roszczeniami Epifanesa. I tak rozpoczęło się prześladowanie.
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.
ks. Zbigniew Niemirski