Ład ładnie ukazany


Tytuły w wielu wydaniach Biblii nazywają go hymnem ku czci Chrystusa. Od najbliższego kontekstu ten hymn różni się zarówno formą, jak i treścią. Nie ma w nim żadnych wyraźnych odniesień do adresatów listu. W wersetach bezpośrednio poprzedzających św. Paweł pisze o okazywaniu cierpliwości i stałości oraz wzywa do dziękowania Bogu. Także w wersetach następujących ponownie bezpośrednio zwraca się do czytelników, posługując się czasownikami w drugiej osobie liczby mnogiej. Takiego nawiązania kontaktu z adresatami brak w dzisiejszym czytaniu. 
Podczas wykonywania hymny wymagają powagi. Ta forma literacka nie cechuje się naturalnością wypowiedzi. Taki podniosły nastrój nie pasuje do bardzo dziś cenionej spontaniczności i prostoty. Patos tego tekstu jest tylko pozorny. Apostoł korzysta z rozpowszechnionego w swoim czasie sposobu wyrażania pochwały dla osób, miejsc i rzeczy. Zazwyczaj tak chwalono panujących. Filon, Żyd należący do diaspory w Aleksandrii, niewiele starszy od św. Pawła, wysławiał pierwszego cesarza rzymskiego: „który przewyższa ludzką naturę; ze względu na wielkość swej jedynej władzy, a równocześnie szlachetności pierwszy nazwany Augustem; on stał się początkiem czci także dla następców; gdy sprawy były w nieładzie i zamieszaniu; (...) ten jest Cezarem, który uspokoił, który uzdrowił; ten jest, który zdjął więzy; ten jest, który zakończył wojny; ten jest, który wyzwolił ku wolności; który nieporządek przemienił w porządek, który wszystko harmonijnie powiązał”. Z pewnością gatunek literacki hymnu o Chrystusie był inspirowany takimi pochwałami. Podobieństwo formy nie oznacza wcale zależności treści. 
Autor listu przedstawia się na początku listu jako apostoł Chrystusa Jezusa, zaś swoje pismo kieruje do tych, których nazywa wiernymi w Chrystusie. Od poddanych cesarzy rzymskich różnią chrześcijan nie same tytuły i słowa. Tożsamość wyznawców Chrystusa wywodzi się bowiem od odmiennej historii, która cała jest opowiedziana w tych kilku zdaniach i w bardzo ładnej formie poetyckiej. Są to dzieje zbawienia – historia o prawdziwym i doskonałym ładzie, który został zaplanowany przez Boga Ojca, a wprowadzony przez Jego Syna.