Korczak na Ukrainie
W Kijowie odsłonięto we wtorek tablicę upamiętniającą Janusza Korczaka, polskiego pediatrę, działacza społecznego i pisarza, który spędził na terenie obecnej Ukrainy kilka lat. Tablica znajduje się na ścianie domu, w którym kiedyś było polskie gimnazjum.
"Starego Doktora" upamiętniono w ogłoszonym przez Sejm i trwającym obecnie Roku Korczaka. Przez ostatni tydzień w ukraińskiej stolicy trwały w związku z tym Dni Korczaka, zorganizowane przez Instytut Polski w Kijowie.
"Korczak jest postacią, która budzi wielkie, pozytywne emocje. Bardzo się cieszę, że udało się zebrać tutaj takie grono osób, które zechciały wykorzystać te emocje tak twórczo i pozostawić czytelny i trwały ślad po Korczaku w przestrzeni kijowskiej" - powiedział podczas uroczystości ambasador RP na Ukrainie Henryk Litwin.
Janusz Korczak ma na Ukrainie grono wielbicieli, wśród których jest nauczycielka jednego z kijowskich liceów Switłana Petrowska. Dzięki jej staraniom w Kijowie funkcjonuje Izba Pamięci Korczaka.
"Pedagogiczne prace Korczaka to nie nudy ani suche metodyczne instrukcje. Dla nauczycieli jest to poezja, która daje natchnienie, dodaje skrzydeł i właśnie dzięki Korczakowi wielu z nas funkcjonuje w swym zawodzie. Tak jest z pewnością w moim przypadku" - powiedziała Petrowska.
Z okazji Dni Korczaka w Kijowie przez cały miniony tydzień trwały pokazy filmów, spektakle teatralne, wykłady naukowe i prezentacje ukraińskich tłumaczeń jego utworów.
Korczak mieszkał na terenie obecnej Ukrainy w latach 1914-1918. Pracował jako lekarz w przytułku dla dzieci pod Kijowem oraz w domu wychowawczym dla polskich dzieci w obecnej ukraińskiej stolicy.
W tym roku przypadają dwie ważne rocznice związane z postacią Janusza Korczaka: 70. rocznica jego śmierci w hitlerowskim obozie zagłady w Treblince oraz 100. rocznica założenia przez niego Domu Sierot przy ulicy Krochmalnej w Warszawie (obecnie Jaktorowska).
Janusz Korczak (Henryk Goldszmit) urodził się w 1878 lub 1879 roku (dokładna data nie jest znana). W 1905 roku uzyskał dyplom lekarza i rozpoczął pracę jako pediatra w szpitalu. W 1912 roku został dyrektorem Domu Sierot. To w nim stworzył oryginalny program wychowawczy, w którym sięgnął po nowe środki wychowawcze, takie jak samorząd dziecięcy, sąd koleżeński, gazetka szkolna i specjalne dyżury.
Najbardziej znanymi utworami literackimi Korczaka są powieści dla dzieci "Król Maciuś Pierwszy" i "Król Maciuś na wyspie bezludnej". Do najważniejszych jego prac należy esej "Jak kochać dziecko". Pozostawił po sobie także bogatą spuściznę publicystyczną, odsłaniającą biedę, nierówności i podziały społeczne.
Wybitny pedagog i prekursor walki o prawa dziecka zginął w 1942 r. w obozie zagłady w Treblince razem z wychowankami prowadzonego przez siebie Domu Sierot.
