Odbudowa państwowości polskiej po 123 latach niewoli naznaczona była ciężkimi zmaganiami z sąsiadami oraz długotrwałym podnoszeniem kraju ze zniszczeń wojennych i często celowej dewastacji dokonanej przez zaborców.
Konieczne było przeprowadzenie unifikacji w niemal wszystkich dziedzinach życia społecznego. Mieszkańcy Polski musieli nauczyć się traktować państwo i jego władze jak własne i uświadomić sobie obowiązki spoczywające na nich jako obywatelach Rzeczypospolitej. Ale równocześnie nie był to proces tworzenia państwa od zera. Po czasach dziewiętnastowiecznej niewoli Polacy odziedziczyli elitę społeczną kierującą się etosem obowiązku i bezinteresownej służby społeczeństwu. Wywodziła się ona z ukształtowanej po klęsce powstania styczniowego inteligencji. Z niej wyrosło pokolenie niepokornych, które nie zgadzając się na bierną postawę wobec niewoli, odrzuciło apolityczne hasło pracy organicznej i dało początek nowoczesnym polskim ruchom politycznym, tworzącym następnie system partyjny niepodległej Polski. Zbrucz wpada do Dniestru. W okresie międzywojennym była tu granica między Polską, Związkiem Sowieckim i Rumunią Roman Koszowski/GN
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.
Marek Gałęzowski