Lubelski „Gorący patrol”

W mieście od lat istnieją także noclegownie i jadłodajnia Bractwa im. św. Brata Alberta, ale wolontariuszom związanym początkowo z Centrum Duszpasterstwa Młodzieży zależało na bezpośrednim dotarciu do osób, szukających schronienia na dworcu kolejowym lub w jego pobliżu.

W rocznicę śmierci abp. Józefa Życińskiego uroczyście otwarto w suterenie nieopodal dworca ośrodek wsparcia, noszący tę samą nazwę co cały program i dedykowany śp. Arcybiskupowi. „Abp Życiński gościł bezdomnych np. na wieczerzy wigilijnej i przy różnych okazjach spotykał się z nimi. Zawsze podkreślał, że miłosierdzie jest absolutnie niezbędną częścią naszej wiary” – wspomina ks. Mieczysław Puzewicz, inicjator, fundator i szef ośrodka, od kilku miesięcy także dyrektor rozgłośni archidiecezji lubelskiej Radio „eR”.

Pomieszczenia poświęcił abp Stanisław Budzik. „Patronem bezdomnych jest sam Pan Jezus, który także nie miał trwałego domu” – mówił obecny metropolita lubelski, zwracając się szczególnie do przybyłych podopiecznych ośrodka. Co godne podkreślenia, częścią prac wykończeniowymi kierował jeden z bezdomnych, jak się okazało, fachowiec od tych spraw.

Pomoc bezdomnym trwa przez cały rok – podkreśla Renata Dobrzyńska, obecna w „Gorącym patrolu” od początku programu. Ciepły posiłek i ciepła odzież w zimie to doraźna forma wsparcia, oprócz tego wolontariusze służą pomocą w sprawach urzędowo-prawnych i medycznych. Także organizując pogrzeby osób bezdomnych i potem opiekując się ich grobami. We współpracy z lubelskimi kapucynami rozwijają się spotkania o charakterze modlitewno-duchowym, od cotygodniowych spotkań przy Bożym Słowie aż po wyjazdowe rekolekcje dla mężczyzn.

Wielorakie kontakty z osobami bezdomnymi to okazja do budowania wzajemnych życzliwych więzi. „Bardzo ważny jest ten wymiar spotkania” – zaznacza p. Renata. Dzięki temu udaje się czasami zmotywować kogoś do trwałego powrotu do życia społecznego, a przynajmniej do np. poddania się terapii odwykowej. Mobilizacja do pierwszych kroków ku powrotowi do normalności to podstawowy dalekosiężny cel „Gorącego patrolu”. „Chociaż wyjście z bezdomności to sprawa bardzo trudna, czasami jednak się udaje” – mówi z trzeźwym optymizmem p. Renata, uhonorowana przed paroma laty ogólnopolskim tytułem „Wolontariusz Roku”.

„Gorący patrol” jako program jest pilotowany przez Regionalne Centrum Wolontariatu, w kilkunastu inicjatywach skupiające ok. 400 wolontariuszy. „W pojedynkę niewiele da się zrobić, ale – podkreśla Piotrek, częstujący bezdomnych zupą – jak wiele można zrobić razem i to przy zaangażowaniu samych bezdomnych, to widać po naszym ośrodku”.