Absalomie, synu mój, synu mój! Kto by dał, bym ja umarł zamiast ciebie? 2 Sm 19,1
Wielkie jest serce Dawida. Zabito jego zbuntowanego, żądnego władzy syna, przed którym Dawid musiał uciekać. Śmierć rywala oznacza dla Dawida koniec tułaczki, koniec zamieszek, a oto on, zamiast się cieszyć i odetchnąć z ulgą, płacze, rozpacza po jego śmierci. Serce króla pozostało sercem ojca. Ta historia przypomina inną, która każdego z nas dotyczy: o Ojcu i jego zbuntowanych dzieciach. Piękne, wielkie serce króla Dawida jest obrazem serca Króla Niebios, Boga Ojca, nieskończenie nas kochającego, nieustannie przebaczającego, przyjmującego nas, przywracającego życie umarłym, przez grzech, swoim dzieciom.
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.
s. Joanna Hertling