Wyrzeczenie korzystne

Andrzej był świadkiem sceny, jaką jego proboszcz urządził parafianinowi. Trafił na to przypadkiem, przechodząc koło kościoła. Był zbulwersowany niegrzecznym zachowaniem duchownego, którego znał jako gorliwego i dobrego duszpasterza. Zamierzał po przyjściu do domu natychmiast powiedzieć o tym żonie. Zanim tam jednak dotarł, przypomniał mu się niedawno zasłyszany fragment z Księgi Syracha: „Posłyszałeś słowo? Niech umrze z tobą! Nie obawiaj się – nie rozsadzi ciebie” (19,10). Wiedział, że to dla niego. Zaczął walczyć z sobą. „Co dobrego z tego będzie? Po co to żonie? Ona puści to dalej, następni przeinaczą, dodadzą swoje i będzie z tego tylko kwas. A ksiądz może miał zły dzień? Może rozmówca go wyprowadził z równowagi? Raz mu się zdarzyło, a będzie się wlokło za nim przez lata. Nic o tym nie wiem, a chcę gadać” – myślał. W drodze zdecydował, że przemilczy tę sprawę. Słowo musiało umrzeć – więc chwilę to bolało, ale zanim doszedł do domu, był już pewien, że to właściwa droga. Biblijny mędrzec miał rację, nie rozsadziło go, za to później dał o tym świadectwo na spotkaniu swojej wspólnoty, co podbudowało słuchaczy.