Młodzi pomocnicy Jezusa na płótnie włoskiego artysty

Mały Jezus lekko się przechyla, jakby miał za chwilę upaść. Stojący poniżej dwaj młodzi jezuici, św. Alojzy Gonzaga i św. Stanisław Kostka, wyciągają do Niego ręce, chcąc Go podtrzymać lub pochwycić w razie upadku. Ta nieco teatralna i sentymentalna, typowa dla malarstwa barokowego scena powstała krótko po 31 grudnia 1726 roku, kiedy to na uroczystości kanonizacyjnej w Rzymie papież Benedykt XIII wyniósł na ołtarze obu tych żyjących w XVI wieku młodzieńców. Stanisław Kostka zmarł w 1568 r. w wieku lat 18, a Alojzy Gonzaga w 1591, mając lat 23. Dumni ze swych nowych świętych jezuici zamówili wówczas do wielu swoich kościołów obrazy przedstawiające Stanisława i Alojzego w towarzystwie małego Jezusa i Jego Matki. Trzy z nich – w Parmie, Ferrarze i Modenie – wykonał pochodzący z Bolonii włoski artysta Giuseppe Maria Crespi zwany Lo Spagnolo (Hiszpan). Prezentowane przez nas dzieło powstało dla kościoła San Rocco (św. Rocha) w Parmie. Alojzy jest przedstawiony z lewej strony, a Stanisław z prawej. Maryja, Dzieciątko i święci są otoczeni przez tłum aniołów. Anioły u góry muzykują, a te towarzyszące świętym prezentują ich atrybuty. Dwaj aniołowie uroczyście nakładają na głowy Alojzemu i Stanisławowi korony z kwiatów. Obraz wisiał w ołtarzu głównym kościoła San Rocco do 1796 roku, kiedy to został skradziony przez wojsko Napoleona Bonapartego (wówczas jednego z generałów Republiki Francuskiej) i zawieziony do Paryża. Oddany do Parmy decyzją kongresu wiedeńskiego, trafił do Galerii Narodowej.