Niektóre młodsze rękopisy (od V wieku) Ewangelii wg św. Mateusza po słowach „ale nas zbaw ode złego” mają jeszcze wiersz: „Bo Twoje jest królestwo i moc, i chwała na wieki”.
To wpływ starożytnej tradycji liturgicznej. Ta tzw. doksologia końcowa była dodawana na końcu Modlitwy Pańskiej na zgromadzeniach chrześcijan. W liturgii Mszy świętej odmawiamy ją również po „Ojcze nasz”, tyle że nie bezpośrednio, ale po modlitwie zwanej embolizmem („Wybaw nas Panie od zła wszelkiego…”).
Protestanci i prawosławni odmawiają „Ojcze nasz” zawsze z doksologią. Wersja prawosławna jest nawet bardziej rozbudowana: „Albowiem Twoje jest królestwo i moc, i chwała, Ojca i Syna, i Świętego Ducha, teraz i zawsze, i na wieki wieków”. Katechizm Kościoła Katolickiego zwraca uwagę, że Zły „kłamliwie przypisał sobie trzy przymioty: królowanie, moc i chwałę (Łk 4,5–6); Chrystus Pan zwraca je swojemu Ojcu i Ojcu naszemu”.
Dostępna jest część treści. Chcesz więcej?
Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.