Jeśli z niechęcią patrzymy na kobietę w zaawansowanej ciąży, oznacza to brak jakiejś pierwotnej wrażliwości, która nakazuje chronić słabszych.
Co jakiś czas pojawiają się społeczne kampanie, których celem jest uwrażliwienie starszych i młodszych na potrzeby kobiet w ciąży. Potrzeby takie najprostsze: usiąść, nie męczyć się w autobusie, wejść bez kolejki do przychodni czy urzędu. Czy dzięki tym kampaniom zmienia się coś na lepsze? Czy więcej kobiet w ciąży czuje się bezpieczniej, czy są bardziej uszanowane przez otoczenie?
Dostępna jest część treści. Chcesz więcej?
Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.
Dziennikarz działu „Polska”
Absolwentka dziennikarstwa i komunikacji społecznej na Uniwersytecie Warszawskim. Od 2006 r. redaktor warszawskiej edycji „Gościa”, a od 2011 dziennikarz działu „Polska”. Autorka felietonowej rubryki „Z mojego okna”. A także kilku wydawnictw książkowych, m.in. „Wojenne siostry”, „Wielokuchnia”, „Siostra na krawędzi”, „I co my z tego mamy?”, „Życia-rysy. Reportaże o ludziach (nie)zwykłych”. Społecznie zajmuje się działalnością pro-life i działalnością na rzecz osób niepełnosprawnych. Interesuje się muzyką Chopina, książkami i podróżami. Jej obszar specjalizacji to zagadnienia społeczne, problemy kobiet, problematyka rodzinna.
Kontakt:
agata.puscikowska@gosc.pl
Więcej artykułów Agaty Puścikowskiej