Wyszukano wyników: 484
Bliżej już się nie da
„Tu jestem bliżej Boga!” – piszą często ci, którzy ruszyli na pielgrzymkę do Guadalupe, Fatimy czy Lourdes. Ten popularny skrót myślowy może nam zamazać niezwykłą rzeczywistość, odkrycie na miarę przewrotu kopernikańskiego: w nas jest Święte Świętych, najświętsze miejsce świata. W tej chwili. Czyż nie wiecie, że jesteście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was?
1 Kor 3,16
Jesteśmy w rękach Boga
Ten obraz mówi wiele. O ojcostwie i synostwie, o tradycji i cierpliwości, o uczeniu się, o potrzebie mistrza… W Kościele wszystkie te aspekty życia są obecne. Święty Paweł pisze dziś do nas: „Bądźcie naśladowcami moimi, tak jak ja jestem naśladowcą Chrystusa” (1 Kor 11,1). Lepimy nasze życie jak naczynie na wieczność, na miłość, na Ducha Świętego. Nie jesteśmy sami. Mamy wzory świętych i Jezusa – wzór najdoskonalszy. A Ojciec w niebie czuwa.
To, co dawne, minęło
Ostatnim słowem Starego Testamentu jest przekleństwo. „…abym nie poraził ziemi przekleństwem”. Ostatnim słowem Nowego Przymierza jest łaska („Łaska Pana Jezusa ze wszystkimi!”). „Jeżeli ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło, a oto wszystko stało się nowe” (2 Kor 5, 17) – woła zachwycony święty Paweł. Żyjemy w Nowym Przymierzu, zanurzeni w łasce, wolni od przekleństwa. Dzięki Krwi Baranka.
