Nie chodzi raczej o strach przed samą śmiercią, tylko sposobem tej śmierci. Perspektywa np spadania przeraża mnie bardziej niż wypadek samochodowy.
Boję się i staram się nie latać jeśli nie muszę.

Ze statystyk sprzed kilku lat zapamiętałem, że w Polsce średnio na drogach ginie od 40 do 60 osób. Bywały też lata, że mniej więcej taka sama ilość ginęła w ciągu kilku dni w tzw. "weekendzie majowym". Do tego jeszcze trzeba doliczyć rannych. Faktem jest, że katastrofy samolotowe znacznie silniej oddziaływają na wyobraźnię. Do statystyk drogowych zdążyliśmy się już przyzwyczaić, niestety...

Kilkakrotnie leciałam samolotem, bo musiałam. Za każdym razem było mi słabo ze strachu, bo wiem że w razie czego nie mam żadnej szansy - a na ziemi jednak szanse są wyjść z wypadku). Brałam Relanium od mamy lub serwowałam sobie buteleczkę wina roznoszoną przez stewardessy, pomagało trochę ale pomogłyby mi raczej ze 2 takie buteleczki, tylko głupio mi było prosić o kolejną.

Ja się nie nadaję do latania i już i teraz jak nie muszę już latać samolotami,to wogóle nie latam. Mój maż ma podobne zdanie i nie chce wsiadać do samolotu. Na Wakacje wolimy pojechać w Beskidy niż latać w tropiki (zresztą nawet na Beskidy w tym roku nas nie stać).

Mi nie odpowiada latanie samolotem, bo po prostu się boję. Z racji wykonywanego zawodu muszę kilka razy w roku korzystać z tego środka transportu. Jak już mam lecieć, to bezpośrednio przed startem wypijam 200 ml czystej wódki i idę zaraz spać. Zaznaczam, że w innych przypadkach nie piję raczej alkoholu, co najwyżej piwo do gryla.