Egoista (człowiek siebie stawiający najwyżej w swojej hierarchii wartości) nie jest w stanie pojąć miłości ani tej ziemskiej, ani tej niebiańskiej, a ludzie obecnie tkwią w głębokim egoizmie, czego przejawem jest ostentacyjny konsumpcjonizm. Miłość ziemska jest aktem woli osoby, polegającym na stałym wyrzeczeniu się niesprawiedliwości, a więc na jak najdokładniejszym przestrzeganiu Dekalogu i byciu miłosiernym , a więc dawaniu ze swojego potrzebującym. Taki akt woli wymaga całkowitego wyzbycia się egoizmu. Miłość niebiańska jest czystą i nierozerwalną więzią duchową uszczęśliwiającą osoby nią połączone. Ta miłość jest darem Bożym danym człowiekowi tu na ziemi, aby w tej miłości poczynało się ludzkie życie, jako kontynuacji miłości stwórczej Boga, w postaci miłości oblubieńczej/małżeńskiej, oraz aby ludzie mogli pojąć miłość Bożą panującą w Niebie. Obecnie ta miłość jest tu na ziemi prawie całkowicie zatracona przez ludzki egoizm. Jeżeli Kościół ma całkowicie nie upaść, to musi natychmiast podjąć starania, aby tą miłość wydobyć z niebytu.