Z cierpienia nie rodzi się radość. To niebezpieczny mit. Podobnie jak stwierdzenie: "nie ma już między nimi ziemskiego Jezusa". Owszem, Jest. Zmartwychwstał. Pokazuje rany nie po to, aby gloryfikować i ubóstwiać cierpienie, ale by przekonać wątpiących, że to naprawdę On. Ten sam. To tylko ich oczy "są na uwięzi" przesłonięte bielmem dopiero co przeżytego cierpienia. Cierpienia, które raczej zamyka niż otwiera, raczej zasłania niż ujawnia. Które, jak przed śmiercią napisał ks. Tischner, nie uszlachetnia. Jeżeli w końcu w człowieku zwycięża radość, to jej źródłem bynajmniej nie jest cierpienie. Ono po prostu przestaje mieć znaczenie wobec faktu spotkania żywego Jezusa. Boga.