Proszę się nie martwić warkotem. Te teksty docierają też tam gdzie powinny. Mnie dziesięcina jeszcze boli bo z wyliczeń po wypłacie wynika, że "do pierwszego" braknie około 10%.
Nigdy nie braknie! Dziś w to wierzę a jutro się przekonam na własnej skórze.

Witam,

Panie Marcinie bardzo lubię Pana teksty, bardzo prosto są pisane.
Co do dziesięciny - to obecnie pracuje nad tym, żeby oddawać dziesięcine, krąże pomiędzy 5 a 10% miesięcznych dochodów, które przekazuje i na cele kościelne i jako jałmużnę. Zdarza mi się też przeliczać, bo 10% to jakby nie było ponad miesięczna pensja, czyli jeden miesiąc z naddatkiem pracuje dla innych, czy to dla Pana Jezusa, czy to dla tych którym moje pieniądze ofiarowuje. Ale lubię się tym dzielić, czuje się też przez to wolny, chce też pokazać trochę Panu Bogu "popatrz z tym sobie radzę", po cichu wierząc, że może kiedyś otrzymam więcej w zarządzanie. W ogóle staram się zmieniać myślenie i patrzeć na to co tutaj "mam" jako coś czym zarządzam, bo każdego dnia mogę tak naprawdę to wszystko stracić. Dziesięcina ma też wymiar praktyczny, kto oddaje ten staje się z czasem bogatszy i wewnętrznie i zewnętrznie. Zewnętrznie ponieważ człowiek zaczyna patrzeć i rozsądnie gospodarować tymi środkami i często poza dziesięciną potrafi jeszcze zaoszczędzić więcej bo mądrzej gospodaruje tym co ma. Dzieląc się pieniędzmi człowiek wychodzi też poza czubek swojego nosa. 10% jest też moim zdaniem uczciwe, jest to na tyle dużo, że człowieka kosztuje trochę wyrzeczeń a na tyle mało, że można bez tych 10% w znacznej części przypadków sobie poradzić. Warto też spojrzeć że aż 90%! jest dla Nas. To naprawdę dużo, mniejsze niż najmniejsza skala podatkowa:)
Pozdrawiam.

Jestem za dziesięciną i czytałam wszystkie artykuły z GN na ten temat, ale mam ciągle takie pytanie:
Co w przypadku gdy żona chciałaby dawać kasę z tym, że nie pracuje, a mąż jest wierzący, ale nie jest katolikiem (autentyczny problem)?? Poza tym rodzice cały czas dokładają i pożyczają?
Proszę o poważną odpowiedź.

Witam. Dajemy dziesięcinę, żyjemy i mamy się dobrze. Pozdrawiamy :)

Artykuły o dziesięcinie pomogły nam w podjęciu decyzji, aby ją praktykować. Trochę boli ( dopiero zaczynamy), ale ta praktyka dała mi wolność, bardziej otworzyła na innych

WItam Panie Marcinie, dziękuję bardzo za kolejny świetny tekst - świadectwo. Kiedy wstąpiłem do pewnej współnoty, w któej dziesięcina była de facto opcją, bardzo się o tą dziesięcinę oburzałem. Nie wiem dlaczego - dziś sądzę, że było to pewnego rodzaju kuszenie. Bo w tym jest realne dobro i szatan to atakuje. Wiem, że osoby ze wspólnoty modliły się za mnie. I z czasem tak jakby mój pogląd się rozjaśnił: po pierwsze, nie muszę oddawać dziesięciny, nikt jej ode mnie nie wymaga. Po drugie - wspólnota a tym bardziej Pan Bóg bez tych moich 10% sobie na pewno poradzi więc skąd było we mnie tyle złości - tak jak Pan pisze, była we mnie złość na myśl o dziesięcinie, którą inni oddają. Zdałęm sobie sprawę, że to tak jak: "na to złym okiem patrzysz, że ja jestem dobry?" [Mt 20:15]. Bóg chce działać przez nasze ręce. Po trzecie - zdałęm sobie sprawę, że jestem wierzący i w sercu chcę żeby Królestwo Boże się rozszerzało, dletego oddawanie dzięsięciny na to Królestwo jest zgodne z pragnieniem mojego serca. To cudowne móc w ten sposób być robotnikiem Pańskim - bo On jest wierny i nie zapomni o nas, a przeciwnie - zatroszczy się i da życie w obfitości (Jezu, ufam Tobie). Po wtóre :) w Piśmie Świętym zaczęły mnie nagle "bombardować" teksty o dziesięcienie :) (typu Malachiasz 3:6-12 - Słowo Boże jest żywe skuteczne i ostre :) i niesamowite :) ), po wtóre wtóre - w listopadzie zeszłego roku miałem szansę zmienić pracę na lepszą. Powiedziałem w sercu Jezusowi, że jeśli dostanę tą pracę i to chcę oddawać dziesięcinę. Pracę dostałem następnego dnia - wypłąta jest bardzo dobra, chwałą Panu. Oddaję dziesięcinę od tego czasu, trochę na wspólnotę, trochę na jałmużnę, trochę na PAH, Caritas itp. Ale to zawsze jest dla Pana Boga. Po pierwsze, czuję się wspaniale wiedząc, ze pracuję również dla Pana, któęy tak obficie mi błogosłąwi. po drugie - uczę się ufać Temu, który jest wierny i nigdy nie zawodzi. Już kilka razu zdarzało się tak, że wydawało się, że pieniędzy braknie i a to ktoś coś przelał, a to jakiś zwrot, a to jakaś premia - to niesamowite - tak dobrze jak teraz nigdy nie było. Czuję się "zaopiekowany". Podobają mi się słowa Jezusa d0 jednej ze Świętych: Zatroszcz się o Mnie, a Ja zatroszczę sie o Ciebie - to dopiro interes z Wszechmogącym Bogiem, któy nas kocha ponad życie :-) I to tak działa - świadczę o tym. Bóg jest dobry i spełnia pragnienia nawszych serc. Chwałą Panu. Dziękuję za artykuł, propszę o więcej.

Drodzy zwolennicy dziesięciny! Przecież nikt wam nie zabrania płacić nawet setniny!
Cóż za mentalność! Cóż to za wielka chęć narzucania swoich widzimisię innym? W Niemczech mają 0,8 dziesięciny i puste kościoły i teraz chce się przez ustępstwa na rzecz upadłości moralnej i łamania Bożego prawa, nakłonić ludzi do chodzenia do kościoła, a może już tylko do zatrzymania tych, którzy jeszcze chodzą, no ale w swej głupocie nie wiedzą, że tym odgonią ta resztkę od chodzenia do kościoła.

To że ktoś uważa, że 10 procent pensji można bardziej skutecznie przeznaczyć na pomoc potrzebującym w innym sposób niż płacąc na kościół nie jest niczym dziwnym, a na pewno nie złodziejstwem. Ludzie widzą jak kościół dysponuje finansami i mają opory, Papież Franciszek też mówił o kościele dla ubogich, ale mówił też o kościele ubogim, o tym by kościół odrzucił bogactwa i wszelkie znamiona władzy a powrócił ewangelicznych źródeł i tu jest problem. A że wierni tworzą kościół mają prawo reagować.

Nie bardzo problem rozumiem, przecież każdy w swojej wolności podejmuje decyzje jakie chce. Ostatnio jeździłem trochę po Europie i oglądałem jak tam Kościół wygląda (raczej jego brak) - kościoły pozamieniane na muzea, galerie, kawiarnie czy kluby nocne. Nawiasem w jednym przypadku z świątynią masońską po sąsiedzku. Więc warto a nawet trzeba wspierać w każdy sposób Kościół w Polsce, póki jeszcze istnieje.

Dziękuję panie Marcinie za ten tekst, proszę sie nie przejmować "szemraniem". Szemranie jest tez dowodem, że trafił pan w czuły punkt.

Tak bardzo troszczycie się o słowo dziesięcina.
Jednakże, to co ważne to powiedzieć UFAM.

Z drugiej strony człowiek po to ma rozum aby UFAM nie było jednocześnie wystawianiem Boga na próbę, bo to już nie zaufanie ale kilka innych przymiotów mniej chwalebnych.

ps. Jakkolwiek potwierdzam, nie zdażyło mi się jeszcze by portfel położony na przysłowiowej tacy nie wrócił do mnie z nawiązką.

ps2. Nawet gdyby się zdarzyło jednak, że to czysta strata...cóż z tego?

Czy otrzymałem pieniądze dlatego, że naprawdę na nie zasłużyłem, czy też dlatego, że Pan dał mi talenty, pracę i zadania które mogę dzięki jego pomocy realizować i zarabiać, by utrzymać siebie i rodzinę?

Nic nie mam.
Jestem żebrakiem, a wszystko co mam KTOŚ mi dał.

Mechanizmy ubóstwa w społeczeństwach Szatan sam wytwarza (najczęściej przez niesprawiedliwość z jednej i lenistwo z drugiej strony), by zmarnowało się tyle darów Bożych, ile tylko się da. Natomiast drażni go każda ofiara składana Bogu, już od czasów Abla. Powiedziałbym więc mocniej, że nie tylko złodziejem jest, ale przede wszystkim zabójcą, na co przypadek Judasza niestety również wskazuje.

Pan Redaktor ma rację, ale to niestety nie zmieni sytuacji.

O hipokryzji polskich katolików najbardziej jest przekonany... nasz episkopat, który kategorycznie nie zgadza się na tzw. odpis od podatku.
Polscy katolicy dla kilku złotych wyrzekliby się przynależności do Kościoła.
Przesadzam?
Nie!
Dowód: w Niemczech ponad 90% polskich katolików zadeklarowało się jako niewierzący, aby nie płacić kilku euro podatku.
Jak tanio sprzedajemy szatanowi siebie i naszą wieź z kościołem...

Jak słyszę każdego, kto wie lepiej, co zrobić z nie swoim majątkiem, to zawsze pojawia się ta scena z Judaszem i słowami Ewangelisty Jana.

Szczególnie, gdy ktoś "troszczy" się o biednych z nieswojego.

Ale oczywiście jest i druga strona medalu, otóż (podobno) ma nie wiedzieć lewa ręka co czyni prawa.
Jaki jest wiec sens trąbienia o swojej dobroczynności, czy o jakiś dawanych dziesięcinach? Zapewne aby ludzie chwalili, albo aby kupić sobie niebo.

Obecnie mówienie o dziesięcinie, kiedy ludzie są wyrzucani na bruk z dziećmi, nie mają na podstawowe środki do życia, nie mają na lekarstwa, nie mają za co utrzymać rodziny, to jest po prostu chamstwo!
Dlaczego nie napiszecie o złodziejstwie w sferze zapłaty za pracę. Przecież każdy katolik, a ksiądz w szczególności powinien to wiedzieć. Jest to dla was obojętne, że ludzie pracują całymi dniami za parę groszy, a wielokrotnie bez zapłaty.
Chcecie biednych ludzi wyrzucić z Kościoła?
Po prostu nie macie wstydu!

Przez tysiące lat kościół zajmował się opieką nad biednymi, bezdomnymi, szkolnictwem, itd.
Teraz to Państwo przejęło większość tych obowiązków.
Problem podatku liczonego w % jest taki że nie ma jak sprawdzić ile kto zarabia i pomaga to kontrolować i okradać każdego kogo się chce.
Bardzo bym chciał żeby Kościół wrócił do działalności dobroczynnej, żeby odsunąć od tego urzędników i obniżyć koszty.

bardzo dobry tekst. Zauważyłem ,ze te gnoje, które ochłapy biednym oddają, najwięcej się burzą. Też oddajemy z żoną dziesięcinę. I czujemy się wolni :) Niejeden zapomniał ,ze gdyby nie kościół ,to pewnie nadal gnilibyśmy w komunistycznym syfie...

i po sie denerwowac.....
ja place na Wielka Orkiestre Sswitecznej Pomocy
i wam tez to polecam

Dlaczego na lekcjach religii nikt mnie o dziesięcinie nie uczył? Niech Autor wyjaśni.

"Kiedy więc dajesz jałmużnę, nie trąb przed sobą, jak obłudnicy czynią w synagogach i na ulicach, aby ich ludzie chwalili. Zaprawdę, powiadam wam: ci otrzymali już swoją nagrodę. Kiedy zaś ty dajesz jałmużnę, niech nie wie lewa twoja ręka, co czyni prawa, aby twoja jałmużna pozostała w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie".
Sama jałmużna to za mało. Potrzebny jest post, modlitwa i ich owoc jałmużna. Nikt więc, kto słucha Jezusa nie będzie trąbił o tym, że daje. Ale uchylanie się od dawania (a także postu i modlitwy) jest realizowaniem własnej woli. Pozdrawiam słonecznie tych, którzy dają jałmużnę (dziesięcinę) i tych, którzy dopiero do tego dorastają. Pozdrawiam.

Gdybym żył w tamtych czasach rzymskiej okupacji to bym płacił 10% podatku, ale żyję teraz to płacę ok 34% podatku. I co wy na to?

Kiedy dajesz coś komuś niech tylko Bóg o tym wie i rób to z miłością dla niego, módl się za brata któremu dajesz a bóg prędzej czy później zwróci podwójnie, nie żałuj drobnych dla biednego niech miłość Chrystusa-idź i rozdaj wszystko ubogim a będziesz miał skarb w niebie będzie realna w naszym życiu do bliźniego

1. Dawanie konkretnych kwot pieniędzy NIE jest łatwe, ale jałmużna musi zaboleć, musi być dana w WOLNOŚCI, ale trzeba ją odczuć. Od dwóch lat płacimy z Mężem sztywne 5% od dochodu na różne cele charytatywne, nie tylko kościelne, czasem obywatelskie. Co miesiąc mnie to boli, co miesiąc z jednej strony odczuwam radość, a z drugiej widzę, ile wydatków rodzinnych można byłoby łatwiej pokryć. Ale to nie są nasze pieniądze. Żyjemy z łaski.

2. Niech Twoja lewa ręka nie wie, co czyni prawa... to prawda, ale ludzie potrzebują niekiedy świadectwa. Ci co oddają naprawdę jakąś część swojego dochodu, nie mają potrzeby rozgłosu -- przynajmniej ja takich nie znam. Ale ja potrzebuję ich świadectwa, usłyszenia, dlaczego robią te szalone rzeczy...

Najlepiej mówi o dziesięcinie Witek Wilk w konferencji "Wilk o Łasce'', na końcu.