@porys: argument, że czegoś nie ma w PŚ jest lichy. A ponadto niekatolicki, tylko protestancki.

Poniżej wklejam komentarz pewnego księdza nt. filmu M.Kapusty:
Odnośnie filmu "Prawda o zaśnięciach w Duchu Świętym" Pewien mój parafianin prowadzoną przez jezuitów stronę deon.pl nazywa "demon.pl" ze względu na coraz większą kontrowersyjność umieszczanych tam treści. Trudno się z nim nie zgodzić. Po serii artykułów bagatelizujących zagrożenia duchowe i atakujących posługę kapłanów egzorcystów, przyszła kolej na ruchy charyzmatyczne i Ducha Świętego. Artykuł "Prawda o zaśnięciach w Duchu Świętym", okraszony filmem o tym samym tytule, to kolejny tekst na tym portalu, który zamiast budować wiarę, niszczy ją, wprowadza niepokój w serca ludzi- w tym przypadku tych, którzy spotykają się z tą formą działania Ducha Świętego i zdążyli doświadczyć jej błogosławionych owoców. Od portalu prowadzonego przez osoby duchowne wymaga się, aby przedstawiane przez nich teksty służyły przede wszystkim utwierdzaniu i budowaniu wiary, a nie sianiu zamętu. Jeśli, jak zaznaczają autorzy, tekst i treść dołączonego tam filmu nie przedstawiają stanowiska osób związanych z redakcją, a są jedynie zachętą do dyskusji, byłoby nader roztropne, aby pod tymże artykułem i filmem znalazł się uczciwy komentarz teologiczny. Niestety, nic z tego! Znajdujemy za to obietnicę, że "wkrótce na portalu znajdą się inne teksty traktujące o tej tematyce". A ty, biedny człowieku, który doświadczałeś spoczynków w Duchu Świętym zamartwiaj się, czy rzeczywiście zadziałał w tobie Duch Święty, czy może padłeś ofiarą hinduistycznego ducha Kundalini!

Autor filmu Mikołaj Kapusta, jak sam o sobie mówi, jest "miłośnikiem teologii". Miłość do królowej nauk nie przeszkadza mu głosić tezę, jakoby spoczynki w Duchu Świętym, częste podczas modlitw charyzmatycznych, miały swój początek w hinduistycznych, demonicznych kultach Kundalini. Zanim odniosę się do sedna sprawy, chciałbym nadmienić, że ja na ten przykład w szkole średniej byłem miłośnikiem medycyny. Jednak przyznaję, że ani wtedy, ani tym bardziej dziś, nie podjąłbym się operacji usunięcia wyrostka robaczkowego. Ani na przykład nie ośmieliłbym się twierdzić, że nowotwory to nie nowotwory. Ogólnie byłoby mi głupio podważać wiedzę osób, które lata spędziły nad studiami medycznymi. Mikołaj Kapusta chce jednak być Kopernikiem teologii i z fantazją właściwą młodym ludziom, w swoim trzynastominutowym monologu dowodzi, że spoczynki w Duchu Świętym (nazywane przez niego zaśnięciami) nie mają podstawy biblijnej i jako takie nie mogą pochodzić od Boga. Jeśli występują, są raczej działaniem emocjonalnym lub, o zgrozo!- efektem działania złych mocy w Kościele katolickim. Dochodząc do takich wniosków podważa setki autorytetów z zakresu teologii w Polsce- kapłanów, biskupów (którzy przecież także muszą spotykać się z tą formą działania Ducha Świętego w Kościele i jakoś ją tolerują), zapewnie wszystkich kapłanów-egzorcystów i nawet osób świeckich posługujących modlitwą wstawienniczą. Na nic ich wiedza! Wszyscy byli nieukami i ignorantami, tkwili w błędzie! Dopiero pan Kapusta otrzymał łaskę poznania prawdy! Z irytującym chichotem poucza to zacne, niedouczone biblijnie i teologicznie gremium kapłańskie i te biedne owce, aby nie lazły bezmyślnie pod łapska kapłanów, co by się im nie przyplątały jakieś duchy Kundalini. Mikołaj Kapusta objawia, jak mówi, "PRAWDĘ" o zaśnięciach w Duchu Świętym! Zapewne za jakiś czas zrozumie, że trochę się zapędził i może będzie mu trochę głupio, że zlekceważył doświadczenie duchowe, intuicję, łaskę rozeznawania duchów, wiedzę i kompetencje setek osób, których życie i posługa wydawały święte owoce. A jeśli jeszcze trochę postudiuje teologii, będzie mu tym bardziej głupio, że w tak krótkim materiale wygłosił sporo zdań niezgodnych z nauką Kościoła katolickiego.
Słuchając wywodu Kapusty odruchowo liczyłem jego błędy teologiczne i herezje (stary nawyk z czasów, gdy wsłuchiwałem się w niektóre kazania braci odłączonych), ale po dziesiątym przestałem liczyć. Skąd tyle błędów? Nie chciałbym sugerować niedouczenia, więc całą winę przypisuję truskawkom, które Mikołaj zajada z apetytem w pierwszych sekundach filmu. Może były sfermentowane? Choć autor uważa się za katolika, w mojej opinii, jego myśl jest bardzo protestancka, a dowodzenie na poziomie czołowego pioniera szkółki dla świadków Jehowy.

1. Autor lubi sobie zaprzeczać: najpierw głosi, że Bóg naprawdę działa na chrześcijańskich spotkaniach modlitewnych, a potem dowodzi, że jednak coś umyka Jego kontroli- tyle tych zaśnięć... a przecież według Kapusty nie mogą pochodzić od Boga, bo "Biblia o nich nic nie pisze". No to działa Bóg w czasie tych modlitw czy śpi?

CD.1
2. Autor sugeruje, że skoro św. Paweł Apostoł nie napisał ani słowa o "zaśnięciach w Duchu Świętym", to znaczy, że nie występowały w tamtym czasie, a więc nie mogą pochodzić od Boga. Logika tego dowodzenia jest zatem taka: jeśli św. Paweł czegoś nie napisał, to nie może już występować w Kościele katolickim. Przypominam zatem panu Kapuście, że sam Jezus powiedział, że pewne sprawy będą Kościołowi objawiane stopniowo: " A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem /J 14,26/. Duch Święty jako jedna z osób Boskich, może działać dowolnie i na miliony sposobów w różnych czasach. Być może Pan Bóg taką właśnie formę działania Ducha Świętego daje ludziom dzisiejszych czasów. Najpiękniejszym darem, jaki Duch Święty może udzielić ludziom, którzy stanowią pokolenie udręczonych lękami, strachem i niepewnością jutra, jest POKÓJ. Zamiast z pasją detektywa amatora doszukiwać się w Biblii "zaśnięć", może warto byłoby zwrócić uwagę, ile razy Jezus na kartach Ewangelii mówi do ludzi: "Pokój mój daję wam!" oraz "Nie lękajcie się!" Jeśli pokój i ukojenie są jednymi z najważniejszych darów, jakie przynosi ze sobą Jezus Chrystus, o ileż pewniej z takim darem pragnie zstępować na ludzi Duch Święty!

3. Błąd teologiczny i interpretacyjny, przewijający się w całym wywodzie Mikołaja Kapusty polega na tym, że ów Don Kichot teologii stawia znak równości między zaśnięciem w Duchu Świętym, a spoczynkiem w Duchu Świętym. Autor wywodu dowodzi, że zaśnięcie w Duchu Świętym ma coś wspólnego ze spaniem. Tymczasem tak nie jest! Spoczynek w Duchu Świętym nie polega na tym, że ktoś zasypia, ani nawet zapada w drzemkę. To rodzaj przyjęcia Ducha Świętego, który na zewnątrz może wyglądać tak, jakby ktoś nagle stracił przytomność, upadł na ziemię i "spał". Tymczasem osoby które doświadczyły spoczynku, twierdzą, że ciągle są świadome tego, co się dzieje wokół nich. Często nie mogą poruszyć rękami, nogami, nie mogą otworzyć oczu, ale czują nadzwyczajny pokój, który wprost rozpływa się w ich ciele i duszy. Kiedy "wracają" do stanu sprzed spoczynku, nadal czują ogromny pokój, który utrzymuje się nawet przez kilka dni. Niektórzy mają wtedy ochotę bez względu na miejsce i czas uwielbiać Boga, modlić się językami czy śpiewem, tańczyć i chwalić Pana całymi godzinami! To są absolutnie dobre owoce. Co na ten temat mówi Słowo Boże? "Poznacie ich po ich owocach. Czy zbiera się winogrona z ciernia, albo z ostu figi? Tak każde dobre drzewo wydaje dobre owoce, a złe drzewo wydaje złe owoce. Nie może dobre drzewo wydać złych owoców ani złe drzewo wydać dobrych owoców. Każde drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, będzie wycięte i w ogień wrzucone. A więc: poznacie ich po ich owocach /Mt 7,16-20/.

4. Zdarza się, że ów spoczynek w Duchu Świętym przybiera formy dalekie od słodkiego, niewinnego duchowego igrania w obłoczkach. Czasem taka osoba może doświadczać konwulsji, niekontrolowanych ruchów ciała, które przywodzą na myśl zachowania osób będących pod władzą demonów. Nie można jednak wyciągać prostych wniosków, jaki duch działał albo jaki siedzi w człowieku na podstawie tego, jak dana osoba zachowuje się w czasie wylania! Do tego trzeba z pewnością wiedzy, doświadczenia, intuicji i charyzmatu rozeznawania duchów. Dlatego podczas modlitwy charyzmatycznej niezbędna jest obecność osób doświadczonych w rozeznaniu duchowym. Mikołaj Kapusta tymczasem z góry zakłada, że upadki takie mogą mieć działanie demoniczne (bo nie wspomina o nich św. Paweł).

5. Komentowanie przez Mikołaja Kapustę fragmentów ze Starego Testamentu przytaczanych rzekomo przez zwolenników obecności spoczynków w Duchu Świętym w Biblii, ma charakter manipulacji tekstem. Osoby przedstawiające te fragmenty, o ile są rozsądne, mają świadomość, że pierwsze wylanie Ducha Świętego na ludzi miało miejsce dopiero po Wniebowstąpieniu Jezusa Chrystusa, w dniu Pięćdziesiątnicy, a więc dużo później niż w czasach starotestamentowych proroków. Jeśli te obrazy są przez nich przedstawiane, to raczej jako pewne typy działania Boga na ludzkie zmysły, ilustrujące przemianę, która dokonuje się w człowieku pod wpływem mocy Bożej. Dlatego uczucia takie jak strach, niepokój czy gniew są tu jak najbardziej uzasadnione, gdyż nie odnoszą się typowego spoczynku w Duchu Świętym. Mikołaj Kapusta, opisując historię Saula, upokorzonego przez Boga, podsumowuje ją: "i tak proszę państwa wyglądało jedno z pierwszych zaśnięć w Duchu Świętym"... Czy my katolicy, ale tym bardziej osoby posługujące w ruchach charyzmatycznych naprawdę jesteśmy takimi idiotami, aby historię Saula porównywać do wylania Ducha Świętego podczas modlitw o wylanie? Tymczasem Kapusta omawia te fragmenty tak, jakby osoby podające te fragmenty były święcie przekonane, że mamy tu do czynienia z autentycznymi spoczynkami. Paskudna manipulacja. Podsumowując, nikt uczciwie zajmujący się tym tematem, nie przypisuje bohaterom cytowanych biblijnych historii prawdziwych spoczynków w Duchu Świętym. Przy okazji interpretacji dokonywanych przez Kapustę, słyszymy arcyciekawą teorię, że "upadający w Duchu, zawsze upadają do tyłu"... Chciałbym usłyszeć źródło tej teorii. A jeśli upadają do przodu albo na bok to już nie z Ducha Świętego...? W pewnym momencie Mikołaj mówi: "nie śmiej się, nie śmiej się..." To chyba było do mnie...

6. Mikołaj Kapusta, na podstawie swoich wnikliwych studiów orzeka ex cathedra, że w Piśmie Świętym ani w żadnych pismach starożytnych autorów chrześcijańskich nie ma żadnej wzmianki o zaśnięciach w Duchu Świętym. Po chwili jednak dodaje, że przeczytał tylko "najważniejsze z nich". "Nie śmiej się, nie śmiej się"...

CD.2
7. "Chyba nie po to św. Paweł napisał kilka list charyzmatów, żeby dziś móc powiedzieć: "coś mógł pominąć"... Pan Kapusta zapomina, że Pismo Święte nie rości sobie prawa do tego aby być fotograficznym i dokładnym zapisem wszystkich aspektów życia Jezusa i Apostołów. Jest przekazem wiary pierwotnego Kościoła! Podaję Mikołajowi do rozważenia ostatnie zdanie dwudziestego rozdziału Ewangelii św. Jana: "I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej książce, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc mieli życie w imię Jego" /J 20,30-31/. Jeśli zatem Ewangeliści nie zapisali wszystkich znaków których dokonał Jezus, tym bardziej św. Paweł nie musiał zapisywać wszystkich znaków, które działał w pierwotnym Kościele Duch Święty (równy w bóstwie Jezusowi Chrystusowi).

8. Ponieważ wg Mikołaja Kapusty o zaśnięciach w Duchu Świętym nie wspomina nic Biblia, te nie miały miejsca w pierwotnym Kościele. Błędna teza prowadzi do dalszych błędnych wniosków... Autor dowodzi, że spoczynki te mają swój początek nie w pierwotnym Kościele, ale w protestanckich ruchach charyzmatycznych... nazywa je "błogosławieństwami z Toronto". Przy okazji autor ilustruje te "błogosławieństwa" dość szokującymi przypadkami zachowań osób uczestniczących w tych modlitwach. W moim przekonaniu, ukazywanie wyjętych z kontekstu nawet najbardziej ekscentrycznych zachowań ludzkich nie służy poparciu tezy, jakoby te dary nie pochodziły od Boga. Owszem, w czasie modlitw charyzmatycznych może dojść u niektórych zniewolonych osób do manifestacji demonicznych. Jeśli jednak diabeł ujawnia się podczas tych modlitw, pamiętajmy, że nie czyni tego dobrowolnie (jego strategią jest ukrywać się) - a więc został przymuszony mocą Bożą. Te manifestacje demoniczne są również znakiem działania Ducha Świętego wśród ludzi, potęgi Boga, zdolnego zmusić szatana do opuszczenia ciała człowieka!

9. Mikołaj Kapusta, ukazawszy budzące niepokój zjawiska dokonujące się na gruncie kościołów protestanckich, powołuje się na wypowiedź Andrew Strom'a, wg którego wszystkie te zjawiska - zarówno zaśnięcia, śmiech jak i niekontrolowane drgawki są identyczne do tych, które mają swoje źródło w hinduizmie za sprawą ducha o imieniu Kundalini. Guru nakłada ręce na ludzi, ludzie upadają, otrzymują przebudzenie... są drgawki i śmiechy. A więc wszystko pasuje! "Nie śmiej się, nie śmiej się"... Bo idąc tym tokiem rozumowania, można by powiedzieć, że pewne symptomy chorób psychicznych także objawiają się w ten sam sposób, co spoczynki w Duchu Świętym... Może już jakiś Iksiński nagrywa jeszcze bardziej luzacki i dowcipny filmik, w którym dowodzi, że spoczynki w Duchu Świętym to tylko przejaw zbiorowej hipnozy? A na poważnie, nie wolno manipulować faktami! Jest fundamentalna różnica między praktykami hinduistycznymi a modlitwami charyzmatycznymi w Kościołach chrześcijańskich. Zakładam, że pan Kapusta posiada minimum wiedzy teologicznej i religioznawczej, aby odróżnić fakt, że w chrześcijaństwie modlimy się o rzeczywiste wylanie Ducha Świętego, gdy tymczasem w hinduizmie guru oddaje ludzi demonom. Ponadto, diabeł jest "małpą Boga" i jednym z podstawowych elementów jego strategii jest "naśladowanie" tego, co w sposób rzeczywisty dokonuje się w czasie wylania Ducha Świętego. Choć na zewnątrz może wyglądać to podobnie, skutki duchowe są wprost przeciwne! Choć na początku może w człowieku pojawiać się uczucie pokoju i miłości, jest ono nietrwałe i z reguły prowadzi potem do długich stanów depresyjnych lub wybuchów agresji. Warto o tym posłuchać w ogólnodostępnych w sieci wykładów s. Michaeli Pawlik. Zakładać, że w hinduizmie pojawia się coś, co kojarzy się z zaśnięciem w Duchu Świętym właściwym chrześcijaństwu, jest co najmniej nadużyciem. Ponadto, zestawienie scen filmowych praktyk hinduistycznych bądź tzw. przypadków z Toronto z nagraniami modlitw charyzmatycznych prowadzonych w Kościele katolickim przez kapłanów uznanych powszechnie za "Bożych" (scena z o. Antonello, założycielem wspólnoty Przymierze Miłosierdzia) każe zadać mi pytanie - Mikołaju, w jakiej ekipie grasz? Jakiemu panu służysz? Nie bardzo wierzę w Twoje dobre intencje i poszukiwanie prawdy, którą zakładasz w tytule swojego filmu. Poczytaj o tym, co w swoim życiu dokonali kapłani, których zestawiłeś obok hinduistyczych szamanów, jakie w swoim życiu wydali owoce i czy ich owoce trwają...

10. Mikołajowi brakuje konsekwencji. Choć przez dziewięć minut filmu przekonuje, że zaśnięcia w Duchu świętym nie pochodzą od Boga, tylko wywodzą się z hinduistycznego kultu Kundalini, w tej samej minucie dowodzi jednak, że zaśnięcia te mogą jednak pochodzić od Boga... "Nie śmiej się, nie śmiej się"... Dalej cytuje fragment, w którym apostołowie zasnęli na modlitwie, gdy Jezus cierpi w Ogrójcu... Ponownie dokonuje manipulacji, gdyż spoczynki w Duchu Świętym wynikają z otwarcia się człowieka na działanie Ducha Świętego, a w Ogrójcu (to było przed Pięćdziesiątnicą, panie Mikołaju, przypominam taki szczególik)- apostołowie po prostu zasypiają ze zmęczenia... Podobnie jak młodzieniec Eutyches na oknie z Dziejów Apostolskich. Pan Kapusta cytując te dwa fragmenty, dochodzi do odkrycia "prawdy teologicznej": zaśnięcie na modlitwie w Piśmie Świętym albo kończy się śmiercią, albo zasługiwało na naganę... Wnioski na poziomie jehowickim... Na koniec wyjaśnienie- jako że autor filmu potraktował bądź co bądź poważny temat działania Ducha Świętego w Kościele katolickim w sposób kpiarsko-ironiczny, wielokrotnie mijając się z prawdą biblijną i teologiczną oraz bezsprzecznie obrażając ludzi doświadczających dotknięcia Ducha Świętego (vide: tekst o białej bluzeczce), moja odpowiedź również przybrała taki ton. Nie wiem, czy miło będzie czytać panu Kapuście krytykę jego wywodu napisaną w taki stylu. Podobnie jak wielu ludziom doświadczającym działania Ducha Świętego nie sprawiło przyjemności tak absurdalne i niepoważne potraktowanie tematu spoczynków w Duchu Świętym. ks. Sławomir Kostrzewa

Prosze napiszcie gdzie odbedzie sie nastepne takie spotkanie .poniewaz potrzebuje pomocy w uwolnieniu

Otóż święci też doznawali,tylko używali innych terminów, by to określić. Proszę poczytać trochę teksty mistykó, choćby karmelitańskich.
A poza tym, spoczynek w Duchu Świętym oczywiście nie jest do zbawienia koniecznie potrzebny, ale to nie jest równoznaczne z tym, że nie występuje, lub jest niechrześcijański. Różaniec też nie jest konieczny do zbawienia, a mimo wszystko bardzo dużo wnosi w moje życie ta forma modlitwy.

I tak to Maju będą Cię chłostać z miłości chrześcijańskiej przyrównując do ćpuna. I nie ma znaczenia dla nich, że kapłani, że przed Najświętszym Sakramentem, że się człowiek nawraca, że dostaje "kopa" emocjonalnego na trudną i bardzo nie emocjonalną i nie cukierkową drogę przemiany życia. Ćpun i koniec. A jak się nawrócił to pewnie nie do Boga. Kościół ma narzędzia aby to ocenić, a my będziemy posłuszni.

@Ala - tylko weź pod uwagę, że to nie jest owoc spoczynku, bo to nie ten ksiądz go doświadczył. To jest problem tego księdza. Jeśli jakiś ksiądz powie dziecku, któremu rodzice zabraniają iść na Mszę, że ma ściemniać, że idzie do kolegi to jest Twoim zdaniem dowód na złe owoce Eucharystii?

Ala, tak. Ważne są owoce. Przy czym podany prze Ciebie przykład to nie przykład dobrych owoców. Jeśli drzewo w sposób jawny jest złe, to nie trzeba oglądać owoców. Ale owoce złe będą i tak. Natomiast gdy drzewo wydaje się być dobre, to właśnie owoce powiedzą Ci o nim prawdę. To wynika z Ewangelii i z doświadczenia Kościoła.

Dar łez - owszem - nawet w przedsoborowym MSzale istniała specjalna oracja - prośba bo Boga o dar łez (o czym wspominał ost. papież Franciszek): Omnípotens et mitíssime Deus, qui sitiénti pópulo fontem vivéntis aquae de petra produxísti: educ de cordis nostri durítia lácrimas compunctiónis; ut peccáta nostra plángere valeámus, remissionémque eórum, te miseránte, mereámur accípere. Per Dóminum nostrum....
Jednak pozostałe (a szczególnie dotyczy to tzw. "upadku w Duchu"). Na prawdę tradycja katolicka nie zna czegoś takiego daru. Jeśli ktoś potrafi to udowodnić to proszę -jestem otwarty na argumenty.

A ja naiwna myślałam, że od umacniania wiary jest Wytrwała modlitwa, Msza Swięta, sakramenty, w szczególności częsta Komunia Sw. z wiarą przyjmowana. i szczera spowiedż.

A ja polecam http://gosc.pl/doc/1913430.Franciszek-Jest-okazja-do-nawrocenia

Dostał ataku histerii.
Oczywiście, nasz kościół zwalcza medycynę i tego się nie dowiesz.
Zapewne najchętniej zaćmienie Słońca także nazywano by zjawiskiem nadprzyrodzonym...

Tak, możliwe. Od siódmego roku życia.

Chłopiec zreagował prawidłowo- zwyczajnie zmęczył się zbiorową histerią i opadł z sił. Dzieci tak często reagują na coś co ich męczy, albo przeraża. Z Duchem Świętym nie ma to nic wspólnego, nie przesadzaj.

Obejrzałem drugą część filmiku, choć nie do końca, bo się nie daje:
http://www.youtube.com/watch?v=jSUvM2uCdV4 (trzecia jest tutaj: http://www.youtube.com/watch?v=9Wt7iW6PaBY)

Jest to po prostu wstrząsające. Trudno się oprzeć wrażeniu, że te zjawiska mają demoniczny charakter: te drgawki, zwierzęce głosy, kompulsywne zachowanie, powiązanie z new age i hinduizmem, ... Jest jeszcze jedno, co w tych filmikach przekonuje. Narrator przypomina o jakże chętnie zapominanych wezwaniach w PŚ do trzeźwości, roztropności, rozeznawania duchów, i o ostrzeżeniach przed fałszywymi prorokami. O tych sprawach chętnie zapominają charyzmatycy.

Być może są dwa rodzaje zaśnięć: pochodzący od Ducha Świętego i demoniczny. Pewnym rozwiązaniem mogłaby być obecność egzorcysty przy nakładaniu rąk.

To wszystko powinno być bardzo starannie zbadane przez kompetentną władzę kościelną. Ale dzisiaj mamy otwartość, dialog i postęp.
Kiedyś rozpoznawaniem duchów zajmowali się jezuici. Jednak w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych, zamiast rozpoznawania, zajęli się promocja bioenergoterapii i medytacji transcendentalnej. Nałożono zakaz wypowiadania się na o. Posackiego, kiedy takie osoby, jak o. Prusak są awansowane i mają zupełną wolność wypowiedzi.

Tak, trzeba monitować biskupów, żeby zajęli się tą sprawą. Nie chodzi o potępienie wszystkiego, ale o zbadanie, rozeznanie i odpowiednie rozsądzenie.

Obejrzałam film i cóż.... nadal mam zdanie takie jak miałam a mianowicie, że spoczynek ( w większości przypadków) pochodzi od Ducha Świętego i jest czymś w rodzaju daru, a te konwulsje, ryki, histeryczne śmiechy itd to manifestacje złego ducha, dręczenia. Nawet nie wiecie ilu ludzi którzy są chrześcijanami jest pod działaniem Złego (horoskopy, wróżki, przesądy itd) a to na co dzień się nie objawia tylko w takich chwilach jak Msze charyzmatyczne :)

Obejrzałem drugą część filmiku, choć nie do końca, bo się nie daje:
http://www.youtube.com/watch?v=jSUvM2uCdV4 (trzecia jest tutaj: http://www.youtube.com/watch?v=9Wt7iW6PaBY)

Jest to po prostu wstrząsające. Trudno się oprzeć wrażeniu, że te zjawiska mają demoniczny charakter: te drgawki, zwierzęce głosy, kompulsywne zachowanie, powiązanie z new age i hinduizmem, ... Jest jeszcze jedno, co w tych filmikach przekonuje. Narrator przypomina o jakże chętnie zapominanych wezwaniach w PŚ do trzeźwości, roztropności, rozeznawania duchów, i o ostrzeżeniach przed fałszywymi prorokami. O tych sprawach chętnie zapominają charyzmatycy.

Być może są dwa rodzaje zaśnięć: pochodzący od Ducha Świętego i demoniczny. Pewnym rozwiązaniem mogłaby być obecność egzorcysty przy nakładaniu rąk.

To wszystko powinno być bardzo starannie zbadane przez kompetentną władzę kościelną. Ale dzisiaj mamy otwartość, dialog i postęp.
Kiedyś rozpoznawaniem duchów zajmowali się jezuici. Jednak w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych, zamiast rozpoznawania, zajęli się promocja bioenergoterapii i medytacji transcendentalnej. Nałożono zakaz wypowiadania się na o. Posackiego, kiedy takie osoby, jak o. Prusak są awansowane i mają zupełną wolność wypowiedzi.

Tak, trzeba monitować biskupów, żeby zajęli się tą sprawą. Nie chodzi o potępienie wszystkiego, ale o zbadanie, rozeznanie i odpowiednie rozsądzenie.

Przeczytali i to bardzo dokładnie. Tobie radzę zrobić to samo.

W tekście jest np. wypowiedź pewnego księdza zachęcająca młodą dziewczynę do powiedzenia nieprawdy, może żartem, na co zwrócili uwagę krytyczni czytelnicy. Ja bym zwrócił jeszcze uwagę na pychę w jego słowach i to, że zachowuje się jak magik pewien działania swoich metod. W PŚ są opisy cudów dokonywanych przez apostołów, ale oni nie byli pełni pokory świadomi, że to nie ich mocą dokonują się cuda.

Tutaj trzeba starannego rozeznania.

Albo coś takiego:

"Jeden ze znajomych księży na rekolekcjach zorganizował dla młodzieży modlitwę wstawienniczą. Przyszli. Na drugi dzień podszedł do niego pewien chłopak i rzucił: „Co wyście nam zrobili w czasie tej modlitwy? To działa mocniej niż marycha”. (śmiech)"

Czy doznania duchowe mają zastąpić odurzenie narkotykowe? Tutaj widzę dużo pychy, a nie pokorę, która towarzyszy spotkaniu z Bogiem.

Jest jednak jeden wielki plus tego artykułu: zwrócenie uwagi na narastający problem.

Napisz proszę konkretnie czego nie zrozumiałam :) Dziękuję

Trochę to dziwne, że diabeł miałby manifestować swą obecność w czasie modlitw Odnowy, a nie podczas Przeistoczenia, czy też przyjmowania Komunii Św.

Dużo słów, mało treści... Poniżyć, ośmieszyć a potem zwycięsko zamilknąć... Takie smutne doświadczenie posiadam z charyzmatykami. Podobne ze Świadkami Jehowy. Milijon gratuluję znajomości psychologii. Jeśli Twoja wiedza na tym się nie kończy, to przypomnij sobie kilka innych zagadnień, które mogą wyjaśnić opisane zjawisko.

"Wychowaliśmy się na wierze pochodzącej z mądrości ludzkiej..." Dzięki, nie mam więcej pytań. Dalsze wywody mógł sobie sz.pan darować. A nasza wiara pochodzi z Objawienia Bożego, drogi przyjacielu.
Z Bogiem.

Takie jestes pewnien że Tobie się cos nalezy? A nie wiesz o tym że niebo sie bardziej raduje z nawróconego grzesznika niz z takiego mdłego katola?

Czasami jestem na Mszach prowadzonych przez o.Teodora Knapczyka i choć jestem na to wyczulony nie zauważyłem nawet cienia pychy i jakikolwiek brak pokory z jego strony, raczej jest odwrotnie.

milijon - przepraszam, ale teraz to osądzasz sonnigera - wmawiając mu, że nie wierzy.

To jaki wg ciebie jest argument, którego nie można odeprzeć? To, że Papież nie zabrania nie jest argumentem? Może nie jest ostatecznym, ale może się okazać, że walcząc z tym zjawiskiem, walczysz z samym Bogiem.

Spoczynki nie są nam potrzebne do zbawienia ani wiara w nie nie jest konieczna. Ktos kto nie akceptuje spoczynków i w nie nie wierzy nie grzeszy. Trzeba słuchać Kościoła, reszta jest tylko dodatkiem, który można, ale nie trzeba a często nawet nie można przyjąć.

Potwierdzam każde Twoje słowo. Mam 56 lat, czyli swoje przeżyłem. Ze mną dzieje się dokładnie to samo i podobnie To wszystko przyjmuję, odbieram.