Jezus w którymś miejscu zarzuca faryzeuszom że są przywiązani do tego co zewnętrzne. A dla Boga liczy się ludzkie serce. Liczą się motywacje. Dla mnie to jest problem właśnie w Kościele Katolickim, że w nim kładzie się nacisk jedynie na właściwe czyny. I w uczynkach można nawet dojść do doskonałości, ale motywacje mogą być mizerne. Miłość to nie jest perfekcjonizm. Na zewnątrz miłość i perfekcjonizm mogą wyglądać bardzo podobnie: tak samo dobre uczynki, może nawet heroizm. Różnica jest w motywacjach. A w chrześcijaństwie liczą się tylko czyny dokonywane z miłości. To świetnie ujmuje św. Paweł w swoim hymnie o miłości.

Czlowiek wyrwany ze schematu takim sie juz rodzi...wprawdzie na sile swiat chce go w schematy wepchac, a on na poczatku probuje dostosowac sie, do nich ale nie daje rady, nie ze wzgledu na siebie, a ze wzgledu na poznanie, a przed Duchem Bozy - przekonanie, ze Bog stoi tuz za kurtyna na wyciagniecie dloni i wowczas uzala sie nad swym losem, puka do drzwi nie ze wzgledu na siebie, a ze wzgledu na poznanie...Chrystus od pierwszych dni nauczania na ziemi - wyrywa od schematow tego swiata - zwanych wowczas farezeuszami i uczonymi w pismach.