Oj mylą nam się porządki. Używamy religijnej retoryki, żeby opisać rzeczywistość polityczną. Z drugiej strony do myślenia o wierze stosujemy często pojęcia z zakresu polityki. A owocem takiej językowej niefrasobliwości jest niezmiennie prawdziwy groch z kapustą. Czyli danie cokolwiek ciężkostrawne. Zresztą na kłopoty, które rodzą się na styku religii i polityki, zwrócił nam już uwagę sam Pan Bóg, gdy w osobie Jezusa Chrystusa odpowiedział faryzeuszom na ich podchwytliwe pytanie. Jak pamiętamy powiedział wtedy : Oddajcie Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga. Nie mieszajcie ze sobą motywacji religijnych i politycznych. Nie mieszajcie języka, którym się posługujecie do opisania świata wiary z tym, jaki stworzyliście dla osiągania ziemskich celów. No tak, ale łatwo się mówi, gorzej natomiast wprowadza w czyn. Dlatego być może potrzebujemy patrona. Orędownika, który będzie starał się wspomóc nas w tym arcytrudnym zadaniu. I kimś takim na pewno jest św. Gelazy I autor listu do cesarza wschodniego, w którym po raz pierwszy wystąpił z nauką o podwójnej władzy na świecie: duchowej i świeckiej, wewnętrznej i zewnętrznej, papieskiej i cesarskiej. List podyktowany był rzeczywistością Kościoła i Europy końca V wieku. A ta daleka była od ideału. Szeroko rozumiany Zachód zalały wtedy plemiona barbarzyńców. Większość z nich przyjęła nawet chrześcijaństwo, ale hołdowała zasadzie, że wiara ma służyć władcy, a nie na odwrót. Dlatego z politycznej kalkulacji wybrali oni użyteczną im herezję Ariusza. Ta sama choroba trawiła zresztą także prowincje rzymskiego cesarstwa. Były one  podzielone religijnie i rozdarta na różne orientacje : katolicką, nestoriańską, monofizycką. Dodatkowo cesarze wschodnio-rzymscy i patriarchowie Konstantynopola, niechętni Rzymowi, czynili wszystko, żeby się od Rzymu "uniezależnić". Jak w tym całym religijno-politycznym zamieszaniu zachować spokój? Jak działać, żeby nie pogłębić rozłamów w Kościele i nie czynić ponad miarę wrogów w polityce? I najtrudniejsza sprawa jak bronić w tej sytuacji Objawionej Prawdy? To trudna sztuka, dlatego Gelazy I dzisiejszy patron, autor listu do wschodniego cesarza wspominany jest jako święty. Bo poza tym listem niewiele o nim wiemy. Tyle tylko, że pochodził z Afryki, z rzymskiej rodziny. Że już jako młodzieniec był na papieskim dworze. I że został wybrany na Stolice Piotrową po śmierci św. Feliksa III. Swój urząd sprawował od 1 marca 492 roku do 19 listopada roku 496. Jedynie przez 4 lata. Czy wiecie państwo, do którego z cesarzy zaadresował swój list papież św. Gelazy I? Do cesarza Anastazego. Czy raczej Anastazjusza I jak nazywaja go kronikarze.

Zobacz cykl audycji Radia eM:

• NA POCZĄTKU BYŁO SŁOWO  
• ŚWIĘCI Z NIEBA ŚCIĄGNIĘCI