Wieliczka podziemnym sanatorium

"Podstawą do ubiegania się kopalni o status podziemnego sanatorium uzdrowiskowego była znowelizowana w marcu br. ustawa o lecznictwie uzdrowiskowym. Po wejściu ustawy w życie, kopalnia złożyła wniosek o potwierdzenie możliwości leczenia uzdrowiskowego. 4 sierpnia otrzymaliśmy decyzję ministra" - powiedział na konferencji prasowej prezes zarządu Kopalni Soli "Wieliczka" Kajetan d'Obyrn.

Lecznictwo uzdrowiskowe prowadzone będzie w uznanych za sanatorium uzdrowiskowe podziemnych wyrobiskach górniczych, tj. komorach "Jezioro Wessel", "Stajnia Gór Wschodnich" i "Smok". Leczenie dotyczyć będzie chorób górnych i dolnych dróg oddechowych oraz chorób skóry.

Decyzja wydana została na podstawie operatu uzdrowiskowego, przedstawionego przez kopalnię i gminę Wieliczka, potwierdzającego właściwości lecznicze mikroklimatu w komorach kopalni. Właściwości te potwierdzało m.in. świadectwo Instytutu Geografii i Zagospodarowania Przestrzennego PAN.

Według naukowców, w komorach solnych panuje specyficzny mikroklimat, w tym szczególnie leczniczy aerozol, uznany za jeden z podstawowych czynników subterraneoterapii, zawierający jony chloru, sodu, magnezu i wapnia. Znaczenie mają również takie właściwości atmosfery podziemnej, jak odpowiednia temperatura, wilgotność, ciśnienie, ruch powietrza, ujemna jonizacja. Ważna także jest zawartość jodu i bromu, brak toksycznych związków w atmosferze, wyjątkowa czystość bakteriologiczna.

W kopalni od ośmiu lat istnieje już Podziemny Ośrodek Rehabilitacyjno-Leczniczy, oferujący rehabilitację dróg oddechowych zarówno refundowaną przez NFZ, jak i na warunkach komercyjnych. Usługi cieszą się dużym zainteresowaniem, kolejka liczy ok. 1,5 tys. pacjentów, którzy muszą czekać ok. 10 miesięcy.

Władze kopalni liczą, że po przyznaniu statusu sanatorium uzdrowiskowego zawarte zostaną nowe umowy z NFZ, co pozwoli zarówno rozszerzyć ofertę ośrodka w zakresie leczenia uzdrowiskowego, jak i rozładować kolejkę oczekujących. Uruchomione zostanie leczenie sanatoryjne w turnusach 21- i 28- dniowych, w trakcie których pacjenci będą spędzać pod ziemią 6,5 godz. dziennie lub nocować pod ziemią.

W skład ośrodka wchodzą: kompleks trzech leczniczych komór położonych 135 metrów pod ziemią, poradnie i gabinety lekarskie oraz zabiegowe, umieszczone w Młynie Solnym na powierzchni. Komora "Jezioro Wessel" posiada 60 miejsc rehabilitacyjnych, w "Stajni Gór Wschodnich" znajduje się m.in. czytelnia i tężnia (fontanna do wytwarzania aerozolu solnego), oraz 36 łóżek w przedziałach noclegowych. W adaptowanej komorze "Smok" znajdą się m.in. urządzenia do zabiegów suchych (inhalacja, kinezyterapia), oraz mokrych (kąpiele solankowe, perełkowe, masaż podwodny).

Kopalnia Soli Wieliczka jest miejscem, w którym w latach 50. XX wieku narodziła się nowatorska metoda leczenia schorzeń układu oddechowego, zwana subterraneoterapią, polegająca na ekspozycji chorych w solnych komorach na określone czynniki mikroklimatu wyrobisk solnych. Jej twórcą był Mieczysław Skulimowski.

Po opracowaniu metody terapeutycznej w 1964 roku w kopalni powstało pierwsze w kraju i pierwsze tego typu na świecie podziemne sanatorium alergologiczne "Kinga", wykorzystujące do celów leczniczych podziemia kopalni. W 1970 roku w rozporządzeniu Rady Ministrów wykazano Wieliczkę jako miejscowość o cechach uzdrowiskowych, jednakże Wieliczka nigdy nie uzyskała statusu uzdrowiska. Po nowelizacji przepisów w 2005 roku prowadzenie lecznictwa uzdrowiskowego w kopalni stało się niemożliwe.

Walory lecznicze kopalni znano już w XVI wieku, a w wieku XIX Wieliczka znana była jako kurort, w którym leczono kąpielami solankowymi i inhalacjami. "Chcemy być kontynuatorami tych tradycji i działań doktora Mieczysława Skulimowskiego" - powiedział dyrektor Podziemnego Ośrodka Rehabilitacyjno-Leczniczego, Jan Kubas.

Wielicka kopalnia działa nieprzerwanie od połowy XIII wieku. Pod ziemią powstał labirynt liczący prawie 300 km korytarzy. Obecnie trasa turystyczna liczy 2,5 km długości i obejmuje ponad 20 komór. W 1978 roku kopalnia została wpisana na I Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego UNESCO.