Dwie uczty

Prz 9,1-6

Nasze poszukiwanie Prawdy można porównać do bycia gościem przy suto zastawionym stole, gdzie mamy możliwość kosztowania wielu potraw. (Prz 9,1)

Bywają takie uczty, które ograbiają ze zdrowego rozsądku przynosząc otępienie i intelektualną zgagę. Są  jednak inne, podczas których kosztujemy subtelne smaki wyczucia prawdy. Zdobywamy dzięki temu zdolność poznawania rzeczywistości w jej niuansach, co może prowadzić  do mądrości. Istnieje przesyt doznań rodzących  głupotę,  jak też  rozkoszowanie się  bogactwem  smaków właściwych mądrości. Można stępić duchowe zmysły nadmiarem słów i myśli, albo w prostocie kontemplacji odnaleźć odczucie sensu. (Prz 9,5). Roztropny potrafi odchodzić od stołu głupoty niestrudzenie szukając uczty, którą zastawia Mądrość (Prz 9, 2). Podążanie za głosem jej wezwania staje się codziennym wyborem życia wypełnionego  sycącą głębią znaczeń. (Prz 9,6).